telefon:
506 625 430
czynna
7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18
tel/fax:
od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22
e-mail:
KONCERT SYMFONICZNY
powiększ
wykonawcy:
Mozartiana
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Jerzy Maksymiuk – dyrygent
Arie Vardi – fortepian
repertuar:
Wolfgang Amadeus Mozart:
- Uwertura do opery "Wesele Figara"
- Koncert fortepianowy A-dur KV 488
- Symfonia C-dur "Linzka" KV 425
Libretto Mozartowskiego Wesela Figara (1786) napisał wytrawny librecista Lorenzo da Ponte według komedii Piotra Beaumarchais, poety francuskiego, który odegrał niemałą rolę w ideowym przygotowaniu rewolucji francuskiej. Uwertura do opery Mozarta pod tym samym tytułem to żywiołowa, cztery do pięciu minut trwająca kompozycja, która nie wykorzystuje żadnych fragmentów opery - jest samodzielnym utworem, kapitalnie wprowadzającym w nastrój i sens akcji scenicznej. Pod gładką powierzchnią muzyki, w jej obsesyjnym pędzie, w nagłych akcentach i dynamicznych wybuchach całej orkiestry, wyczuwa się ciągły niepokój, aluzje do zasadniczych konfliktów opery.
Koncert A-dur KV 488 powstał w 1786, podczas pracy kompozytora nad Weselem Figara; swoim pogodnym, beztroskim charakterem pokrewny jest muzyce tej opery. Uwydatniają się w nim typowe cechy fortepianowego stylu Mozarta; jest chyba najpopularniejszym jego koncertem - lekkim, finezyjnym, śpiewnym o efektownych figuracjach i koronkowych ornamentach.
Symfonia "Linzka" (ukończona 3 listopada 1783) w konstrukcji i tematyce pokrewna jest symfoniom Haydna, na co m.in. wskazuje jej powolny wstęp, wiele zwrotów harmonicznych i rytmicznych oraz ogólny nastrój. Ale niemało tu także indywidualnych, mozartowskich rysów w bogactwie śpiewnych melodii, instrumentacji, w zaskakujących modulacjach i chromatyzmach. Działo utrzymane w radośnie uroczystym, nieco serenadowym charakterze, oscyluje między beztroską wesołością a patetycznym rozmarzeniem. Jego najpiękniejsze partie to przetworzenia w częściach skrajnych (Allegro spiritoso i Presto) oraz część powolna (Poco adagio), urocza Siciliana z wariacjami. Całości dopełnia wdzięczny Menuet (III cz.).
Zbigniew Andrzej Zając
Wersja do druku
© Filharmonia Krakowska 2010