MUSICA-ARS AMANDA

SŁAWEK ADAM WRÓBLEWSKI - pochodzi z rodziny o długich tradycjach muzycznych. Pierwszych lekcji muzyki udzielał mu jego dziadek Adam Wróblewski, absolwent Konserwatorium Warszawskiego. Studiował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie: fortepian     w klasie prof. dr Teresy Manasterskiej, kameralistykę fortepianową w klasie prof. Jerzego Marchwińskiego i dyrygenturę symfoniczno-operową w klasie prof. Stanisława Wisłockiego (dyplom z wyróżnieniem).
Jest stypendystą Accademia Chigiana w Sienie i Akademii im. Gioacchino Rossiniego w Pesaro. Brał udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Maestro Alberto Zeddę, współpracując przy realizacjach oper: „Tankred”, „Kopciuszek”, „Podróż do Reims”, „Jedwabna drabinka” i „Semiramida”.
Od sezonu artystycznego 1995/1996 współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, gdzie przygotował światową prapremierę opery „Pan Marimba” Marty Ptaszyńskiej (graną ponad sto dwadzieścia razy, nagranie studyjne zostało wydane przez firmę fonograficzną „CD Accord” – Universal Music Poland), poprowadził wznowienie opery Gioacchino Rossiniego „Semiramida” z Ewą Podleś w partii Arsace, a kreacja Izabelli Kłosińskiej w dyrygowanej przez niego operze Giacomo Pucciniego „Madama Butterfly” została uhonorowana prestiżową Nagrodą im. Andrzeja Hiolskiego. W październiku 2007 przygotował premierę „Mandragory” Karola Szymanowskiego.
Ma w swym dorobku wiele nagrań radiowych, telewizyjnych i archiwalnych, m. in. dla Polskiego Radia (m.in. IX Symfonię „Di Speranza” Andrzeja Panufnika, I Symfonię Zygmunta Noskowskiego, Koncert wiolonczelowy (solista T. Strahl) Jana Maklakiewicza z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia); (jako pianista nagrał z NOSPR „Concerto quasi una fantasia” Jana Maklakiewicza), Radia Suisse International (Kwintet fortepianowy Konstantego Regamey’a – pierwsze nagranie w historii fonografii), Radia Watykańskiego i RAI 3.
Prowadzi aktywną działalność koncertową w kraju (m.in. filharmonie w Krakowie, Lublinie, Poznaniu, Rzeszowie, Kielcach, Kaliszu, Koszalinie, Olsztynie, Jeleniej Górze, Warszawie) i za granicą (Austria, Belgia, Egipt, Francja, Japonia, Niemcy, Szwajcaria, Tajwan, Tunezja, Wielka Brytania, Włochy).
Brał udział w wielu festiwalach: Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, „Forum Lutosławskiego” w Filharmonii Narodowej, Lubelskie Forum Muzyki Współczesnej im. W. Lutosławskiego, Śląskie Dni Muzyki Współczesnej w Katowicach, Festiwal Mozartowski w Warszawie, Festiwal Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu, „Muzyka w Starym Krakowie” i „Wratislavia Cantans” ( asystent Jerzego Semkowa przy wykonaniu II Symfonii Gustava Mahlera), „Concerti per l'Europa” w Palazzo Labia w Wenecji (koncert transmitowany bezpośrednio na cały świat przez stację telewizyjną RAI 3), festiwal „Pro Mundo Uno” - koncert w Castel Gandolfo przed Papieżem Janem Pawłem II.
Jest założycielem zespołu kameralnego Nowe Trio Warszawskie, razem z którym został laureatem konkursów: w Łodzi ( 1989 - nagroda specjalna "za szczególnie interesującą interpretację", w Mulhouse-Ilzach (1992) oraz w Osace (1993).
Prowadzi aktywną działalność pedagogiczną: w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (klasa dyrygentury na Wydziale Edukacji Muzycznej) - kwietniu 2002 roku uzyskał stopień doktora, a w październiku tego roku otrzymał nominację na stanowisko adiunkta oraz w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych II Stopnia im. Fryderyka Chopina w Warszawie – nauczyciel dyplomowany. Jest ekspertem MEN d/s awansu zawodowego nauczycieli szkolnictwa artystycznego.
Od 1999 roku współpracuje z Polskim Radiem, biorąc udział w licznych audycjach i porankach muzycznych (m.in. w październiku 1999 roku przygotował prawykonanie opery Macieja Małeckiego „Balladyna” według dramatu Juliusza Słowackiego, wydane również na płytach przez Polskie Radio).
W listopadzie 2002 roku z wielkim sukcesem poprowadził w Filharmonii Krakowskiej „Carmina burana” Carla Orffa, w grudniu 2004 oratorium „Mesjasz” G. F. Haendla, a w grudniu 2005 czterokrotnie dyrygował arcydzieło M. Musorgskiego „Obrazki z wystawy”. W 2003 roku przygotował polską prapremierę opery J. Haydna „Il mondo della luna” w ramach współpracy z Warszawską Operą Kameralną. Spektakle były powtórzone w Szwajcarii w La Chaux–de–Fonds, a w 2006 roku w Monachium.
W 2004 rozpoczął współpracę z Operą Bałtycką w Gdańsku (wznowienie opery W. A. Mozarta „Wesele Figara”). W 2005 roku przygotował premierę opery R. Straussa „Kawaler srebrnej róży” i zaprezentował publiczności Niemiec, Austrii i Szwajcarii podczas ponad miesięcznego tournee. W 2006 roku w dniu 250tej rocznicy urodzin W. A. Mozarta poprowadził uroczysty galowy koncert.
W czerwcu 2005 poprowadził koncert podczas „Festiwalu Prawykonań – Polska Muzyka Najnowsza” z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach. (m.in. prawykonanie z Jadwigą Kotnowską „Koncertu fletowego” Mikołaja Góreckiego).
W 2009 roku w wydawnictwie płytowym STERLING WORLD PREMIERE ukazało się jego nagranie I Symfonii Zygmunta Noskowskiego dokonane z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.
W styczniu 2007 przygotował wznowienie „Cyrulika Sewilskiego” G. Rossiniego w Operze Krakowskiej. We wrześniu 2008 przygotował premierę „Pana Marimby” M. Ptaszyńskiej inaugurującą nowo wybudowany gmach Opery Krakowskiej (graną do dnia dzisiejszego ponad 40 razy.
W sierpniu 2009 rozpoczął współpracę z Krakowską Operą Kameralną dyrygując misterium muzyczne Stabat Mater. W październiku 2009 poprowadził koncert z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej.
Ma w swoim dorobku wiele prawykonań muzyki polskiej (utwory Romualda Twardowskiego, Marty Ptaszyńskiej, Mariana Borkowskiego, Edwarda Sielickiego, Piotra Mossa, Marka Sewena, Jerzego Derfla, Pawła Łukaszewskiego, Mikołaja Góreckiego).
W październiku 2003 otrzymał Nagrodę Indywidualną Ministra Kultury Rzeczpospolitej Polskiej za „wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktyczno – wychowawczej”.

Czy muzykę można czytać? Czego można się dowiedzieć patrząc w nuty? Jak to się dzieje, że wiele różnych melodii i rytmów wykonywanych przez kilkudziesięciu muzyków orkiestry wybrzmiewa jako jeden utwór? W jaki sposób dźwięki łączą się ze sobą tworząc melodie, akordy, frazy, tematy? Co to jest forma, a co gatunek? Na te wszystkie pytania spróbujemy odpowiedzieć podczas koncertów Musica-ars amanda w tym sezonie, odkrywając przed Wami tajniki partytury. W znalezieniu odpowiedzi pomogą nam wspaniali dyrygenci, którzy podczas koncertów będą omawiać poszczególne fragmenty utworów z muzyczną ilustracją, wskazując ciekawe momenty i pomagając lepiej zrozumieć dzieła, które następnie zabrzmią w pełnej krasie.

A czymże jest tytułowa partytura? I dlaczego to akurat dyrygenci, a nie np. członkowie orkiestry znają jej tajniki? Muzycy mają bowiem przed oczami tylko swoje partie, partytura natomiast jest zapisem wszystkich głosów tak, że dźwięki brzmiące równocześnie zanotowane są jeden pod drugim. I to właśnie dyrygent ma wgląd w ten fascynujący zapis. Jego zadaniem jest nie tylko dopilnować, żeby muzycy grali odpowiednie dźwięki w odpowiednim czasie, ale także, a może przede wszystkim, odczytać utwór i odpowiednio go zinterpretować. Jego pracę można by porównać do pracy reżysera w filmie czy teatrze, a partyturę do scenariusza.

Podczas dzisiejszego koncertu usłyszymy dwa dzieła bodaj najsłynniejszego twórcy muzyki symfonicznej wszechczasów – Ludwiga van Beethovena, kompozytora-symbolu, którego twórczość stała się punktem odniesienia dla niemal całej muzyki symfonicznej XIX wieku. Na przykładzie jego słynnej V Symfonii poznamy tę największą i najważniejszą formę muzyki orkiestrowej, a Uwertura Coriolan posłuży za przykład muzyki symfonicznej o treściach pozamuzycznych.

Barbara Kalicińska