KONCERT ORATORYJNY

„Nadzieją rosyjskiej muzyki” nazwał S. Prokofiewa słynny poeta K. Balmont, podczas ich pierwszego spotkania w 1916 roku. Kilka lat później Prokofiew zadedykował Balmontowi swój III Koncert fortepianowy. Podczas chicagowskiej premiery w 1921 roku autor sam zasiadł przy fortepianie, a orkiestrą Chicago Symphony dyrygował F. Stock. Pierwsze wykonania kompozycji w Stanach Zjednoczonych nie zebrały najlepszych recenzji, za to Europa przywitała dzieło z otwartymi ramionami i paryska premiera III Koncertu pod batutą S. Kusewickiego zakończyła się dużym sukcesem.

Do grona przyjaciół Balmonta należał również A. Skriabin, o którym poeta pisał, że  przy fortepianie wygląda tak, jakby „emitował światło”. Obu twórców połączyła fascynacja motywem ognia, która u kompozytora zaowocowała napisaniem Prometeusza. Wcześniej powstała m.in. I Symfonia z tekstem autorstwa Skriabina. Jej niekompletna, bo pozbawiona chóralnego finału wersja została wykonana w 1900 roku pod batutą A. Liadowa. Całość zabrzmiała rok później w Moskwie, gdzie orkiestrą dyrygował W. Safonow. Pomimo braku specjalnego entuzjazmu ze strony publiczności, kompozytor nie poddał się, tylko od razu rozpoczął pracę nad następną symfonią. Każda z nich była dla niego etapem niezwykłej drogi wiodącej do stworzenia Misterium i piątej symfonii Prometeusz: Poemat ognia.

Dorota Staszkiewicz

 

Sheng CAI – okrzyknięty niedawno „najbardziej elektryzującym solistą sezonu artystycznego 2017!" przez portal informacyjny South Coast Today w stanie Massachusetts, w USA. Kanadyjski pianista Sheng Cai uosabia tradycję pianistyczną romantycznych wirtuozów. Jego wykonania największych utworów fortepianowych ostatnich stuleci poruszyły słuchaczy i zdobyły uznanie krytyków na czterech kontynentach. W kanadyjskiej gazecie Toronto Star czytamy: „Oto prawdziwie utalentowany młody człowiek… od jasnego, śpiewnego brzmienia, poprzez subtelne wyczucie rubato, aż po staranny dobór tempa”. Stacja Birmingham News z kolei przedstawia sylwetkę pianisty „wielce przekonującego (…), nadającego wykonywanym utworom przejrzystości, kolorytu i mocy”. Sheng Cai został uhonorowany wieloma nagrodami i wyróżnieniami i nie ustaje w przesuwaniu granic w interpretowaniu zarówno sztandarowych jak i rzadkich pozycji w repertuarze pianistycznym.
Od czasu swojego debiutu wraz z Toronto Symphony Orchestra w wieku zaledwie piętnastu lat, Sheng Cai dał się usłyszeć w szerokim repertuarze koncertowym, wykonując dzieła kompozytorów takich jak Bartok, Beethoven, Brahms, Chopin, Liszt, Gershwin, Grieg, Mozart, Prokofiew, Rachmaninow, Saint-Saens, Schumann, Szostakowicz czy Czajkowski, na zaproszenie do gościnnych występów solowych wystosowane przez zespoły orkiestrowe, takie jak Toronto Symphony, Quebec Symphony, Windsor Symphony, Fort Collins Symphony, New Bedford Symphony, Glacier Symphony of Montana, Calgary Philharmonic, Ontario Philharmonic, Orkiestra Symfoniczna w Szanghaju, Orkiestra Filharmoniczna w Wuhan, Orkiestra Symfoniczna w Shenzhen, Orkiestra Symfoniczna w Harbinie (Chiny), a także Filharmonia Krakowska, Filharmonia Słowacka, Orkiestra Filharmoniczna Stanu Jalisco (Meksyk) czy Orkiestra Filharmoniczna w Boca del Rio (Meksyk). Artysta ma na swoim koncie premierowe wykonanie koncertu fortepianowego Claudii Montero Blanco y Negro z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii w Bogocie (Kolumbia). Został też zaproszony do występu u boku Orkiestry Symfonicznej w Vancouver (Kanada) podczas uroczystego koncertu celebrującego Chiński Nowy Rok. W Kanadzie Sheng Cai wystąpił też z towarzyszeniem wielu regionalnych zespołów orkiestrowych, przemierzając kraj wzdłuż i wszerz wraz z muzykami orkiestr symfonicznych w Sudbury, Kingston i Kamloops, a także z Winnipeg Symphony Chamber Players. W ostatnim czasie współpracował z dyrygentami, takimi jak Keith Lockhart, Yoav Talmi, David Lockington, Donato Cabrera, Dirk Meyer, Robert Franz, Dina Gilbert, Guoyong Zhang, Wes Kenny, Marco Parisotto oraz Eckart Preu.
W ramach solowych recitali Sheng Cai wystąpił na deskach wielu prestiżowych sal koncertowych w Ameryce Północnej, takich jak Steinway Hall w Nowym Jorku, Jordan Hall w Bostonie, International Music Center w Chicago, Cleveland Play House, Muzeum Sztuki Współczesnej w Fort Worth, Alys Stephens Center w Birmingham, Studio Glenna Goulda (CBC) w Toronto, a także w innych słynnych ośrodkach muzycznych w Stratfordzie, Elora, Montrealu czy Winnipeg. W Chinach artysta zainaugurował otwarcie sali koncertowej w Ningbo, występując z recitalami solowymi oraz repertuarem koncertowym. Jako kameralista Sheng Cai współpracował z wieloma znakomitymi artystami, w tym z muzykami kwartetu smyczkowego Enso String Quartet. Wiele z jego występów było transmitowanych przez stacje CBC Radio Canada oraz WCLV Radio Station w Ohio, USA. Na wczesnym etapie swojej kariery muzycznej, jeszcze będąc nastolatkiem, Sheng Cai nagrał album z utworami Mozarta i Martinu, którym ukazał się nakładem wytwórni Canadian Broadcast Company.
Sheng Cai z zamiłowaniem podchodzi do kolejnych projektów nagraniowych. W listopadzie 2018 roku nakładem wytwórni Centaur Records ukazał się album z dziełami Schumanna, a wiosną 2019 roku wytwórnia płytowa ATMA Classique Records z Montrealu zaprezentowała płytę z nagraniami wszystkich etiud transcendentalnych Liszta.
Jako nastolatek Sheng Cai został nagrodzony wieloma pierwszymi nagrodami, w tym Grand Prix Krajowego Konkursu Fortepianowego, sponsorowanego przez TD Bank, Canadian Music Competition, Konkursu Fortepianowego Toronto Symphony czy Międzynarodowego Konkursu dla Młodych Artystów w Kolorado. Był też najmłodszym finalistą i zdobywcą nagrody specjalnej w Międzynarodowym Konkursie Fortepianowym Bosendorfer, a także najmłodszym finalistą amerykańskiego konkursu Hilton Head International Piano Competition.
Sheng Cai odegrał niebagatelną rolę w wypromowaniu wielu zapomnianych utworów, które stanowią szczytowe osiągnięcia literatury fortepianowej, w tym dzieł autorstwa kompozytorów takich jak Busoni, Enescu, Kapustin, Medtner i Villa-Lobos, a także swoich własnych kompozycji. Jego twórcze wybory programowe uwrażliwili słuchaczy na wiele z tych zaginionych skarbów literatury fortepianowej.
Artysta urodził się w Chinach, studiował w Szanghajskim Konserwatorium Muzycznym, a w 1998 roku zdobył pierwszą nagrodę w Konkursie Narodowym. W kolejnym roku jego rodzina wyemigrowała do Kanady, gdzie kontynuował studia w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Toronto. Stopień licencjata sztuk muzycznych uzyskał w ramach pełnego stypendium w New England Conservatory w Bostonie. Wśród jego najważniejszych nauczycieli znaleźli się legendarni pianiści Anton Kuerti i Russell Sherman.

Wanda FRANEK – ukończyła Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie śpiewu Jadwigi Rappé (2010). W latach 2013–2015 była adeptką Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim–Operze Narodowej w Warszawie, gdzie współpracowała z Eytanem Pessenem, Matthiasem Rexrothem oraz Izabelą Kłosińską. Laureatka I nagrody Konkursu Wokalnego im. L. Różyckiego w Gliwicach oraz III nagrody w Konkursie Wokalnym w Dusznikach-Zdroju. Jest finalistką I Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Antoniny Campi w Lublinie. Jeszcze podczas studiów, w 2008 roku zadebiutowała na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej partią Lucindy w operze Kochanek wszystkich B. Galuppiego. Od 2012 roku współpracuje z Teatrem Wielkim–Operą Narodową w Warszawie (TWON) przy produkcjach Manon Lescaut G. Pucciniego w reżyserii Mariusza Trelińskiego oraz Lohengrina R. Wagnera.
W 2014 roku w ramach programu Aldeburgh Music wystąpiła na deskach Snape Maltings w Aldeburgh (Wielka Brytania) w partii Amora w Koronacji Poppei C. Monteverdiego. W tym samym roku rozpoczęła współpracę z Operą Krakowską przy koprodukcji z Trondheim Symfoniorkester Mefistofelesa A. Boita. W 2015 roku debiutowała w operze J. Stefaniego Cud albo Krakowiaki i Górale w TWON (jako Dorota), w Sosarme G.F. Haendla z towarzyszeniem Capelli Cracoviensis (królowa Erenice) a także na Festiwalu Mozartowskim Warszawskiej Opery Kameralnej, wykonując najpiękniejsze arie z oper W.A. Mozarta. W 2015 roku wystąpiła jako Stara Niewiasta w spektaklu TWON Straszny dwór w reżyserii Davida Pountneya pod batutą Andryi’a Yurkevicha. W sezonie 2016/2017 artystka kreowała po raz pierwszy rolę Mercedes w premierowej realizacji Carmen G. Bizeta oraz Suzuki w Madamie Butterfly G. Pucciniego w Operze na Zamku w Szczecinie, Loli w Rycerskości wieśniaczej P. Mascagniego na inauguracji XIX Festiwalu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu, Arete i Ksieni w premierowej produkcji opery Eros i Psyche L. Różyckiego w TWON, w Royal Liverpool Philharmonic oraz Smetona w Annie Bolenie G. Donizettiego w Operze Krakowskiej. W sezonie 2018/2019 i następnym Wanda Franek występowała w Operze Krakowskiej – jako Pani Quickly w koncertowej wersji Falstaffa G. Verdiego, Urszula w operze Beata S. Moniuszki, w Operze Bałtyckiej w Gdańsku – Myrtale w premierowej produkcji Thaïs J. Masseneta i Staruszka w Kandydzie L. Bernsteina, Teatrze Wielkim w Łodzi – jako Jadwiga w Strasznym dworze.
Wanda Franek koncertowała m.in. pod batutą Kirilla Petrenko, Jerzego Maksymiuka, Tadeusza Strugały, Tadeusza Wojciechowskiego, Władysława Kłosiewicza czy Ewy Strusińskiej.

Mihail MIHAYLOV jest absolwentem Państwowej Akademii Muzycznej w Sofii w klasie Ivanki Ninovej. W wieku 22 lat, jeszcze podczas studiów, zadebiutował na scenie operowej jako Hrabia Almaviva w Cyruliku sewilskim Rossiniego. Po ukończeniu studiów wystąpił na scenach operowych w Bułgarii jako Nemorino w Napoju miłosnym Donizettiego, Beppe w Ricie Donizettiego, Edgar w Łucji z Lammermoor Donizettiego,  Alfredo w Traviacie Verdiego, Książę Mantui w Rigoletcie Verdiego, Fenton w Falstaffie Verdiego, Rodolfo w Cyganerii Verdiego czy Kamil de Rossillon w Wesołej wdówce Lehara.  Śpiewał także na scenie Macedońskiej Opery i Baletu w Skopje.
Od 2012 roku Mihail Mihaylov występował wielokrotnie z repertuarem oratoryjnym, będąc zapraszanym do występów w Filharmonii w Sofii, jak również z Orkiestrą Filharmonii „Mihail Jora” Bacau w Rumunii, z Bułgarską Narodową Symfoniczną Orkiestrą Radiową, z Mołdawską Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Iaşi w Rumunii oraz z Royal Philharmonic Orchestra w Londynie. W 2013 roku Mihail Mihaylov wziął udział w Verdi/Puccini Gala Concert z Münchner Symphoniker.
W latach 2011-–2015 brał udział w prestiżowych festiwalach niemieckich: Klassik auf der Burg, Herrenchiemsee Festspiele oraz Klassik am See. W 2018 roku wystąpił podczas Laval Opéra Festival we Francji i Opernspiele Munot w Szwajcarii. W tym samym roku został zaproszony do zaśpiewania partii tenorowej w Requiem  Verdiego we Fryburgu i Breisach wraz z towarzyszeniem Junger Kammerphilharmonie Freiburg, a w sezonie 2018/2019 powrócił do tej partii w Filharmonii Śląskiej w Katowicach oraz na deskach Opery Krakowskiej. W tym sezonie wystąpił też w rolach Księcia z Mantui w Operze Narodowej w Starej Zagorze w Bułgarii oraz Leńskiego Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego z Orkiestrą i Chórem Radia Narodowego w Filharmonii w Sofii.
W sezonie 2019/2020 angaże artysty to role operowe Alfreda w Teatrze Wielkim w Poznaniu, Pinkertona w Madame Butterfly Pucciniego w Chorwackim Teatrze Narodowym w Rijece, Rodolfo w Operze Państwowej w Płodwiw oraz Leńskiego w produkcji Bułgarskiego Radia Narodowego, u boku Krassimiry Stoyanovej w roli Tatiany. Angaże artysty na scenach koncertowych to występ u boku światowej sławy solistki Sonii Yonchevy na Gali Pucciniowskiej w Filharmonii w Sofii, partia tenorowa w Requiem Verdiego w Filharmonii w Sofii, Podlaskiej Operze i Filharmonii oraz w Teatrze Wielkim w Poznaniu.
Artysta występował w takich salach jak: Royal Festival Hall w Londynie, Kreml w Moskwie, Gasteig w Monachium, Auditorio Nacional de Música w Madrycie, Palau de la Música Catalana w Barcelonie, Théâtre de Vevey w Szwajcarii i Sala Festiwalowa w Osace w Japonii.
Jest laureatem II nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej Richard Strauss (Sofia, 2015) oraz nagrody Grand prix na Międzynarodowym Konkursie Pieśni Romansiada (Moskwa, 2015).
Dokonał wielu nagrań dla Bułgarskiej Telewizji Państwowej i Bułgarskiego Radia Państwowego.

Koncert organizowany przy współudziale Zespołu Szkół Muzyczych im. Mieczysława Karłowicza w Krakowie.