KONCERT SYMFONICZNY

KWARTET ŚLĄSKI  jest jednym z czołowych polskich zespołów kameralnych. W pierwszych latach istnienia doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem muzyków takich kwartetów jak LaSalle, Amadeus, Juilliard, Smetana czy Alban Berg.
Dziś Kwartet Śląski cieszy się międzynarodową sławą, koncertując na estradach większości krajów europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku, Japonii, Chinach i Korei Południowej. Występował w tak renomowanych salach jak Concertgebouw w Amsterdamie, Konzerthaus w Wiedniu, De Singel w Antwerpii, Schauspielhaus w Berlinie, Tivoli w Kopenhadze, Salle Pleyel w Paryżu, Carnegie Hall w Nowym Jorku, Jordan Hall w Bostonie, Hoam Art Hall w Seulu czy Bellas Artes w Mexico City. Zespół ma w swoim repertuarze kanon arcydzieł literatury kameralnej, równocześnie poświęcając wielką uwagę dziełom kompozytorów naszych czasów.
Śląscy kameraliści mają bardzo bogaty dorobek fonograficzny. Nagrywają muzykę wielu epok, koncentrując się na utworach polskich ostatniego trzydziestolecia. Nagrania zespołu można znaleźć na ponad 40 płytach, wydanych przez takie wytwórnie jak ECM, EMI Polska, Olympia, CD Accord czy Radio Katowice. Trzy z nich otrzymały nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyk” za najlepsze nagranie muzyki kameralnej.
Od 1993 roku zespół jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Kameralnej „Kwartet Śląski i jego goście”, którego dotychczasowych 20 edycji zgromadziło na estradach festiwalu dziesiątki wybitnych artystów z kraju i zagranicy.
Kwartet Śląski jest także laureatem wielu nagród oraz odznaczeń. Spośród najważniejszych należy wymienić Złoty Krzyż Zasługi (1999), Orfeusz za najlepsze wykonanie utworu polskiego kompozytora podczas festiwalu Warszawska Jesień (2002), Złota Odznaka Honorowa za zasługi dla Województwa Śląskiego (2005), odznaka Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2008).

Charles OLIVIERI-MUNROE - począwszy od sezonu 2015/2016 Dyrektor Artystyczny i Główny Dyrygent Filharmonii Krakowskiej. Jednocześnie od 2011 roku piastuje stanowisko Pierwszego Dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej Południowej Westfalii. Od 1997 roku Maestro jest także Dyrygentem Honorowym Orkiestry Filharmonii Północnoczeskiej w Teplicach, a od 2005 roku pozostaje dyrygentem gościnnym Orkiestry Festiwalu w Round Top (Teksas).
W poprzednich latach Charles Olivieri-Munroe pełnił funkcję Głównego Dyrygenta podczas Colorado Crested Butte Festival i Dyrektora Artystycznego niemieckiej Inter-Regionales Symfonie Orchester (2008), w latach 2001-2004 był Głównym Dyrygentem Słowackiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej, a w okresie od 1993 do 1995 roku obejmował stanowisko asystenta dyrygenta Karlsbad Symphony Orchestra.
Maestro jest znany ze swojego talentu i charyzmy, międzynarodowa prasa docenia go za nowatorskie interpretacje słowiańskiego repertuaru i za wrażliwość na czystość brzmienia orkiestry. Dyrygent występował na pięciu kontynentach z najlepszymi światowymi zespołami, w tym z Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmonii Czeskiej, Orkiestrą Symfoniczną Montrealu, Berlińską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii w Sankt Petersburgu, Duńską Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Warszawie, Królewską Orkiestrą w Brukseli, orkiestrami symfonicznymi w Budapeszcie, Toronto, Oregonie, Nowym Jorku, Sydney, Amsterdamie, Frankfurcie, Atenach, Istambule, Lizbonie, Tokio, Seulu i Santiago (Chile).
W 2001 roku dyrygent zadebiutował w operze, dyrygując Falstaffem Giuseppe Verdiego na scenie Opery Komicznej w Berlinie. Od tego czasu dyrygował Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta w Mediolanie, Aidą Verdiego w Teatro Fenice w Wenecji na festiwalu Lago di Como, występował też w Praskiej Operze Narodowej i Praskiej Operze Państwowej. W 2010 roku objął kierownictwo muzyczne nad spektaklem Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego, wystawianym przez Warszawską Operę Kameralną. W lutym 2014 roku poprowadził w Teatrze Antonina Dvořáka znakomicie przyjęte przez krytykę wykonanie Genowefy Roberta Schumanna.
Urodzony na Malcie, dorastał w Toronto, gdzie studiował fortepian u znakomitego pedagoga, Borisa Berlina, w Królewskim Konserwatorium Muzycznym i na Uniwersytecie w Toronto. Trzykrotnie został laureatem stypendium rządowego w Ontario, które pozwoliło mu wyjechać na studia dyrygenckie do Akademii Muzycznej im. L. Janáčka w Brnie, gdzie uczył się pod kierunkiem Otakara Trhlika. Pracował również pod okiem Jiri Belohlavka i odbył dwa kursy wakacyjne w L’Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie miał okazję współpracować z takimi profesorami jak Ilia Musin i Yuri Temirkanov. W 1997 roku Charles Olivieri-Munroe odebrał grant w wysokości 20 tysięcy dolarów od Rady Sztuki Kanady. Jego kariera dyrygencka została rozpoczęta przez pasmo zwycięstw w międzynarodowych konkursach, na czele z pierwszą nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Praska Wiosna w 2000 roku, gdzie otrzymał także nagrodę wytwórni Supraphon Records, jak również nagrody Miasta Praga i Czeskiego Radia.
W 2013 roku dyrygent odebrał nagrodę Asian Pacific Brand Foundatuion, której laureatami byli przed nim m. in. Hillary Clinton, Nelson Mandela, Steve Jobs, Michael Schumacher i Mark Zuckerberg.
Charles Olivieri-Munroe nagrywa dla takich wytwórni jak SONY, RCA, Red Seal, NAXOS, SMS Classical i Naïve Records.

 

Rzadko wierzymy żyjącym artystom; zwykle ich wielkość doceniamy dopiero wtedy, gdy odchodzą. Wspomnieniom o dawnych mistrzach udaje się czasem znaleźć miejsce w dziełach kolejnych pokoleń – w kompozycjach, które zabrzmią w filharmonii podczas tego koncertu, mieszka pamięć autorów o ich wybitnych poprzednikach. Suita Le tombeau de Couperin M. Ravela powstała w 1917 roku w hołdzie dla muzyki XVIII wieku. Ravel podtrzymał w niej tradycję popularnych w czasach francuskiego klawesynisty François Couperina tombeaux, czyli utworów dedykowanych pamięci zmarłych. W poemacie La valse, którego premiera odbyła się w 1920 roku w Paryżu, starał się natomiast wskrzesić wspomnienia o sztuce walca, rozkwitającej w magicznej atmosferze starego Wiednia. Oparcia w twórczości wcześniejszych pokoleń szukał także A. Schönberg – inspiracją dla powstania jego Concerto na kwartet smyczkowy było jedno z concerti grossi autorstwa G.F. Händla. Utwór Schönberga zabrzmiał po raz pierwszy w 1934 roku w Pradze, natomiast trzydzieści lat wcześniej londyńska publiczność wysłuchała premierowego wykonania uwertury koncertowej Na południu E. Elgara. Nadanym jej podtytułem Alassio Elgar nawiązał do nazwy jednej z miejscowości włoskiej Riwiery, gdzie odpoczywał na przełomie 1903 i 1904 roku. Utwór zadedykował swojemu przyjacielowi, F.L. Schusterowi – miłośnikowi muzyki i mecenasowi artystów. 

Dorota Staszkiewicz