KONCERT SYMFONICZNY

Piotr PŁAWNER - należy do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji. Ten młody człowiek jest fenomenem, to prawdziwy geniusz. Jego gra jest fascynująca, przemyślana do ostatniego niuansu. O tej interpretacji można mówić tylko w superlatywach – pisze o artyście gazeta „Stuttgarter Zeitung“, a „The Times”: to wyjątkowy, nieskazitelny talent. Lord Yehudi Menuhin nazwał Piotra Pławnera skrzypkiem o fenomenalnych zdolnościach oraz jednym z najbardziej obiecujących talentów nadchodzącej ery. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 6 lat. Na estradzie debiutował w dziewiątym roku życia. Studia ukończył z wyróżnieniem w Akademii Muzycznej w Łodzi. Po otrzymaniu stypendium Fundacji im. Henryka Szerynga w Monte Carlo studiował w Bernie (Szwajcaria), gdzie w roku 1995 został wyróżniony nagrodą specjalną „Tschumi-Preis“ za najlepszy dyplom solistyczny. Artysta jest laureatem wielu konkursów i przesłuchań w kraju i zagranicą. Najważniejsze to: X Międzynarodowy Konkurs im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1991), Międzynarodowy Konkurs w Bayreuth (1991), Międzynarodowy Konkurs im. Henryka Szerynga w Monte Carlo (1994), Międzynarodowy Konkurs ARD w Monachium (1995) – z najwyższą nagrodą przyznaną w 55-letniej historii tego konkursu zaledwie po raz trzeci.
Piotr Pławner był stypendystą m.in. Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Fundacji im. Henryka Szerynga. Koncertuje w kraju i zagranicą jako solista i kameralista. Występował w wielu krajach europejskich, krajach arabskich, Azji oraz obu Amerykach, z takimi zespołami jak orkiestry Bayerischen Rundfunk i Süddeutschen Rundfunk, Berner Symhonieorchester, Sinfonia Helvetica, Radio Kamerorkest  Hilversum, Deutschen Kammerorchester, Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo oraz Netherlands Kammerorchester. Artysta współpracuje z najwybitniejszymi dyrygentami naszych czasów. Brał udział w znanych festiwalach, jak Braunschweiger Kammermusikpodium, Internationale Bachakademie Stuttgart, L`esplanade Saint-Etienne, Rheingau Festival, Printemps des Arts de Monte-Carlo, Internationale Festspiele Passau, Danos Festival, Grazer Frühling, Schlosskonzerte Thun, Musikfestival Braunwald oraz Al Bustan Festival. Występuje w takich salach koncertowych, jak Tivoli Hall w Kopenhadze, Liederhalle w Stuttgarcie, Herkules Saal w Monachium, Concertgebouw w Amsterdamie, Châtelet w Paryżu, Palau de la Música Catalana w Barcelonie, Teatro Monumental w Madrycie, Tonhalle w Zurichu, czy Victoria Hall w Genewie.
Piotr Pławner dysponuje rozległym repertuarem, począwszy od baroku, po dzieła kompozytorów współczesnych. Dokonał wielu nagrań radiowych i telewizyjnych w Polsce, Holandii, Niemczech, Danii, Hiszpanii, Szwajcarii i Austrii, m.in. dla Polskiego Radia i Telewizji, TV Hilversum, dla telewizji i radia Bawarskiego, TV España, czy Radio France. Dokonał archiwalnych nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach (koncerty skrzypcowe Henryka Wieniawskiego, Karola Szymanowskiego, Mieczysława Karłowicza, Sergieja Prokofiewa i Roberta Schumanna) oraz z Orkiestrami Süddeutsche Rundfunk, Bayerische Rundfunk, czy Mitteldeutsche Rundfunk. Nagranie koncertu na skrzypce, fortepian i kwartet smyczkowy Ernesta Chaussona zostało uhonorowane nagrodą „Fryderyk” 2005. Płyta z utworami kameralnymi Karola Szymanowskiego otrzymała prestiżową nagrodę i została wybrana Płytą Roku 1998 przez miesięcznik „Studio“. W roku 2007 otrzymał – za płytę z koncertami skrzypcowymi Szymanowskiego i Karłowicza – nagrodę „The Strad Selection“ przyznaną przez miesięcznik „The Strad“. W roku 2009 otrzymał kolejnego „Fryderyka”, tym razem za płytę z utworami Karola Szymanowskiego i Paweł Kochańskiego, nagraną wspólnie z Wojciechem Świtałą.
Piotr Pławner występuje w formacjach kameralnych: ze światowej sławy pianistą, Bruno Canino oraz z Izabelą Klim jest współzałożycielem tria fortepianowego, a od niedawna –  również kwartetu smyczkowego. Jest także prymariuszem kwintetu I Salonisti, specjalizującego się m.in. w muzyce filmowej oraz jazzowej. Od 2002 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach oraz w Konserwatorium im. W. Lutosławskiego w Krakowie. Jest często zapraszany do jury międzynarodowych konkursów muzycznych.
Piotr Pławner gra na skrzypcach Tomasso Balestrieriego.

Początek jesieni skłania do refleksji. Przy dźwiękach kropli, w deszczowy wieczór uderzających o parapet, a jeszcze lepiej – przy muzyce. Pewnego jesiennego dnia kilkanaście lat temu Philip Glass ukończył II Koncert skrzypcowy “The American Four Seasons”. Utwór, zaprezentowany po raz pierwszy pod koniec 2009 roku w Toronto, powstał z myślą o wieloletnim przyjacielu Glassa, amerykańskim wirtuozie Robercie McDuffiem. Początkowo koncert miał jedynie uzupełnić wykonanie przez skrzypka słynnych Czterech pór roku Antonia Vivaldiego, ale z czasem zyskał status samodzielnego, cenionego przez publiczność i krytyków dzieła. W wizji McDuffiego granice pomiędzy poszczególnymi porami roku zostały zatarte – artysta nadał im nową aurę, a kompozytor postanowił pozostawić tę kwestię otwartą. W tradycyjnej interpretacji świata pory roku pozostają jednak niezmienne. Od wieków stoją na straży porządku świata, pilnując jego najważniejszej części – przemijania. VI Symfonia C-dur Franza Schuberta była ostatnią, którą jej twórca usłyszał (dwie kolejne wykonano dopiero po jego śmierci). Trwająca niewiele ponad pół godziny, energiczna  symfonia zwana „Małą” powstała na przełomie lat 1817-1818. Dzieło zostało wkrótce wykonane przez zespół Ottona Hatwiga, a wiedeńska premiera symfonii odbyła się dziesięć lat później, w 1828 roku. 

Dorota Staszkiewicz