Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

KONCERT UNIWERSYTECKI

2018-03-07, Środa
19:00

rodzaj abonamentu: Abonament U
miejsce: Collegium Novum
cena biletów:
30 zł
20 zł
Zarezerwuj bilet
fot. archiwum artystów
powiększ

wykonawcy:

TRIO VERANO:
Anna Lemiszka – skrzypce
Janusz Antonik – klarnet
Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz – fortepian

prof.  dr hab. Jan Woleński - słowo


 



repertuar:

Dmitrij Szostakowicz - 5 Pieces
Darius Milhaud – Suita na skrzypce, klarnet i fortepian op. 157b
Gian Carlo Menotti – Trio na klarnet, skrzypce i fortepian
Astor Piazzolla - Oblivion
 

prof. dr hab. Jan Woleński - wykład pt. Tradycje filozofii polskiej w XX wieku

 






 

Anna LEMISZKA – absolwentka Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina), gdzie kształciła się m.in. w klasie Magdaleny Rezler-Niesiołowskiej i Zenona Bąkowskiego. Pochodzi z rodziny o wielopokoleniowych tradycjach muzycznych, zarówno instrumentalnych, jak i wokalnych.
Od wielu lat jest związana z Polską Orkiestrą Radiową, gdzie realizuje partie koncertmistrzowskie oraz solowe. Z zespołem tym dokonuje wielu nagrań oraz prawykonań. Współpracuje na stałe także z orkiestrą Sinfonia Varsovia, Polską Orkiestrą Kameralną i Warsaw Camerata. Koncertuje zarówno w Polsce, jak i w wielu krajach świata pod batutą takich dyrygentów, jak m.in. Walerij Gergijew, Lorin Maazel, Charles Dutois, Jerzy Semkow, Krzysztof Penderecki, Jerzy Maksymiuk.
Anna Lemiszka prowadzi również aktywną działalność jako kameralistka; jest dwukrotną laureatką Konkursu Muzyki Kameralnej we Wrocławiu.

Janusz ANTONIK – absolwent klasy klarnetu Stanisława Przystasia w Akademii Muzycznej w Krakowie. Uczestniczył w wielu kursach muzycznych, prowadzonych przez Andrzeja Janickiego, Guy Deplusa i Guy Dangaina. Pierwszy klarnecista i solista Filharmonii im. K. Szymanowskiego w Krakowie, z którą koncertował w wielu krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii i Korei Południowej. Współpracuje z orkiestrą Sinfonia Varsovia i Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej.
Prowadzi bogatą działalność koncertową jako solista i kameralista. Brał udział w wielu festiwalach muzycznych, m.in.: Warszawska Jesień, Muzyka w Starym Krakowie, Kolory Polski, Dni Grażyny Bacewicz, Dni Kompozytorów Krakowskich, Usedomer Musikfestival, Schubertiaden Schnackenburg. Ma na swoim koncie wiele nagrań i prawykonań, m.in. prawykonanie Concerto 2000 na klarnet i orkiestrę symfoniczną M. Chyrzyńskiego (Kraków 2001).
Wykłada na kursa mistrzowskich, seminariach i lekcjach pokazowych, zasiada w jury przesłuchań i konkurów klarnetowych.
Związany od1985 z Akademią Muzyczną w Krakowie, gdzie prowadzi klasę klarnetu i studiów orkiestrowych. W 2013 roku otrzymał tytuł doktora habilitowanego sztuki.

Agnieszka KOPACKA-ALEKSANDROWICZ – absolwentka Akademii Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) w klasie fortepianu Kazimierza Gierżoda i kameralistyki fortepianowej w klasie Mai Nosowskiej. Współpracuje z wieloma instrumentalistami różnych specjalności, jednak w centrum jej muzycznych zainteresowań znajduje się repertuar przeznaczony na instrumenty dęte i fortepian. Aby popularyzować mało w Polsce znaną, a niezwykle ciekawą kameralną literaturę muzyczną na taką obsadę, zainicjowała powstanie sekstetu Gruppo di Tempera, w którym fortepianowi towarzyszy klasyczny kwintet dęty.
Agnieszka Kopacka-Aleksandrowicz współpracuje z orkiestrami: Sinfonia Varsovia (m.in. tournée z Anne-Sophie Mutter – fortepian solo w Particie W. Lutosławskiego), Polską Orkiestrą Radiową (koncert prowadzony przez Ennia Morricone na Festiwalu Muzyki Filmowej w Warszawie), Orkiestrą Filharmonii Narodowej, NFM Leopoldinum (nagranie płyty z muzyką kameralną E. Křeneka), wiedeńską Morphing Chamber Orchestra (koncert z Bobbym McFerrinem na Festiwalu Gaude Mater w Częstochowie). Jako muzyk orkiestrowy bierze udział w licznych koncertach krajowych i zagranicznych, a także w nagraniach płytowych i archiwalnych, w tym muzyki filmowej, z Polską Orkiestrą Radiową. Do jej najważniejszych osiągnięć na tym polu należy współpraca z kompozytorem Janem A. P. Kaczmarkiem (m.in. muzyka do filmów: Kto nigdy nie ż, Evening, Wojna i pokój).
Od wielu lat związana z Uniwersytetem Muzycznym w Warszawie jako wykładowca-akompaniator. Uczy ponadto w Szkole Muzycznej im. F. Chopina, czyli popularnej Bednarskiej. Za swoją działalność akompaniatorską i kameralną została wyróżniona na wielu konkursach i festiwalach muzycznych.

prof. Jan WOLEŃSKI – urodzony w 1940 w Radomiu, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim prawo (1958–1963) i filozofia (1960–1964). Zatrudniony w macierzystej uczelni w latach 1963-1979 i ponownie od 1988, uzyskał tam w 1968 stopień doktora nauk prawnych, w 1972 doktora habilitowanego nauk prawnych, w 1990 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych, w 1992 profesora zwyczajnego. W latach 1979-1988 wykładał na Politechnice Wrocławskiej, obecnie jest profesorem w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Jest członkiem Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Międzynarodowego Instytutu Filozofii i Academia Europea. W 2011 otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, W 2013 Nagrodę Fundacji Nauki Polskiej w dziedzinie nauk humanistycznych i społecznych – powszechnie uznawanej za polskiego Nobla. Jest autorem 30 książek i 700 artykułów. W sferze zainteresowań Jana Woleńskiego leżą głównie: logika filozoficzna, epistemologia, filozofia prawa oraz historia filozofii i logiki w Polsce.

 


Filozofia polska ma nieprzerwaną tradycję od przeszło 600 lat. Rozmaite okoliczności sprawiły, że idee filozoficzne przychodziły do Polski z mniejszym lub większym opóźnieniem. Miało to dwa skutki. Po pierwsze, filozofia polska była często opóźniona wobec świata (negatyw), ale, po drugie, filozofia polska była pluralistyczna, ponieważ współistniały w niej rozmaite kierunki (pozytyw). Wiek XIX był o tyle szczególny, że ograniczenia polskiego życia akademickiego znacznie utrudniły rozwój rodzimej profesjonalnej filozofii. Sytuacja zaczęła się zmieniać od lat 1870., głównie za sprawą repolonizacji uniwersytetów w Krakowie i Lwowie oraz powstania Akademii Umiejętności. Ważnym faktem było objęcie katedry we Lwowie przez Kazimierza Twardowskiego (1895). Ten wybitny filozof i wychowawca zamierzał stworzyć w Polsce szkołę filozoficzną. Wykształcił wielu uczniów (Jan Łukasiewicz, Stanisław Leśniewski, Władysław Witwicki, Kazimierz Ajdukiewicz, Tadeusz Kotarbiński, Tadeusz Czeżowski), którzy z czasem objęli profesury. Odzyskanie niepodległości w 1918 roku było punktem zwrotnym nie tylko dla filozofii, ale także dla całej polskiej nauki. II Rzeczpospolita uznała budowę nauki w Polsce za jeden z narodowych priorytetów.

Tzw. szkoła lwowsko-warszawska, założona przez Twardowskiego, okazała się najważniejszym polskim przedsięwzięciem filozoficznych w ostatnich stu latach. Zasłynęła przede wszystkim, jako grupująca grono wybitnych logików, np. Alfreda Tarskiego. Trzeba jednak pamiętać, że do szkoły tej należeli także historycy filozofii, np. Władysław Tatarkiewicz czy psychologowie, np. Witwicki. Mapa filozofii polskiej była jednak znacznie bardziej zróżnicowana. Ważną rolę odgrywała fenomenologia (Roman Ingarden), neoscholastyka (o. Bocheński) czy polska filozofia narodowa (Wincenty Lutosławski). Pozostał tradycyjny pluralizm filozofii polskiej, ale przestała być zapóźniona w stosunku do świata.

II wojna światowa była dramatem także dla filozofii i filozofów. Wielu straciło życie, wielu wyjechało. Pierwsze lata po 1945 były kontynuacją stanu przedwojennego, ale od 1949 marksizm stał się dominujący za sprawą czynników polityczno-administracyjnych. Liberalizacja po 1956 roku, aczkolwiek ograniczona, spowodowała zmiany także w samym marksizmie, który w Polsce był raczej otwarty niż konserwatywny. Było to także rezultatem ciągle żywej tradycji. Powoli bycie filozofem stało się ważniejsze niż bycie marksistą. Zmiany po 1989 przywróciły całkowitą normalność polskiej myśli filozoficznej. Można powiedzieć, że Polacy nie gęsi i mają swój język filozoficzny.



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję