Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
MENU
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

KONCERT ORATORYJNY

2020-01-18, Sobota
18:00

miejsce: ZPSM im. M. Karłowicza
cena biletów:
55 zł
45 zł
36 zł
40 zł
Zarezerwuj bilet
fot. K. Schubert
powiększ

wykonawcy:

Orkiestra i Chór Żeński Filharmonii Krakowskiej
Muhai Tang – dyrygent
Susan Tang – skrzypce
Teresa Majka-Pacanek – chórmistrz
 



repertuar:

He Zhanhao / Chen Gang - Koncert skrzypcowy The Butterfly Lovers
Ferenc Liszt - Symfonia dantejska

 

Muhai Tang – studiował w latach 1973–1977 w konserwatorium w Szanghaju kompozycję i dyrygenturę, a następnie w Hochschule für Musik w Monachium dyrygenturę pod kierunkiem Hermanna Michaela. Międzynarodową karierę Tanga rozpoczęło zaproszenie od Herberta von Karajana do prowadzenia orkiestry Filharmonii Berlińskiej w sezonie 1983–1984. Współpracował później m.in. z London Philharmonic i London Symphony Orchestra, Gewandhausorchester Leipzig, Staatskapelle Dresden, Orchestre de Paris, Sydney Symphony, San Francisco Symphony Orchestra, orkiestrą filharmonii w Petersburgu, Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Praską Orkiestrą Symfoniczną oraz wielu innymi zespołami symfonicznymi i kameralnymi.
W latach 1988–2001 był głównym dyrygentem Gulbenkian Orchestra w Lizbonie, podnosząc znacznie rangę zespołu. Był ponadto głównym dyrygentem Królewskiej Flandryjskiej Orkiestry Filharmonicznej w Antwerpii (DeFilharmonie, 1991–1995), Fińskiej Opery Narodowej w Helsinkach (2003–2006), Filharmonii w Belgradzie (2010–2015), Orkiestry Symfonicznej w Queensland (1991–2001) – w 2005 roku został dyrygentem honorowym tej orkiestry. Od 2006 do 2011 roku dyrektor artystyczny i główny dyrygent Zürcher Kammerorchester, a później główny dyrygent gościnny. Pod jego kierownictwem Zürcher Kammerorchester włączyła do repertuaru wiele dzieł, szczególnie chwalona była za interpretacje utworów Haydna. Od 2009 główny dyrygent gościnny orkiestry symfonicznej w Hamburgu. Współpracował z tak wybitnymi artystami, jak Mścisław Rostropowicz, Yehudi Menuhin, Itzhak Perlman, Jean-Pierre Rampal, Martha Argerich, Anne-Sophie Mutter, Pierre Fournier, Anne-Sophie Mutter.
Zainteresowania Tanga skupiają się głównie na muzyce scenicznej. Prowadził wiele spektakli w Fińskiej Operze Narodowej, m.in. opery Tea Tan Duna (2007). W 2015 jako pierwszy chiński dyrygent w historii występował w La Scali w Mediolanie (Otello G. Rossiniego). Wprowadził na chińską scenę operową Peleasa i Melizandę C. Debussy’ego, The Turn of The Screw i Gwałt na Lukrecji B. Brittena, a także dzieła rodzimych kompozytorów.
Muhai Tang aktywnie działa w Chinach. Był m.in. głównym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Chińskiej Narodowej Orkiestry Symfonicznej (obecnie dyrygent honorowy), dyrektorem artystycznym orkiestry filharmonii w Szanghaju, orkiestry symfonicznej w Zhenjiang, orkiestr symfonicznych w Tiencin, Guangxi i Harbinie, stałym dyrygentem Centralnej Orkiestry Filharmonicznej w Pekinie. W 2007 stanął na czele wydziału dyrygentury konserwatorium w Szanghaju i został dyrektorem artystycznym Shanghai Concert Hall; jest profesorem honorowym konserwatorium w Pekinie.
Bogata dyskografia artysty obejmuje m.in. nagranie VII Symfonii A. Brucknera, III Symfonii G. Mahlera, koncertów wiolonczelowych J. Haydna, oper Rossiniego z Cecilią Bartoli (opera w Zurychu). Laureat Grammy Award  2002 za płytę z koncertami gitarowymi Christophera Rouse’a i Tan Duna w wykonaniu Sharon Isbin i Gulbenkian Orchestra oraz Echo-Klassik Preis.

Susan Tang – urodziła się w 2004 roku w Antwerpii. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 5 lat. Obecnie studiuje w konserwatorium w Szanghaju – jej nauczycielami są m.in. Robert Bokor, Meng Da Lu i Mingen Zhou. Susan Tang po raz pierwszy zaprezentowała się publicznie jako ośmiolatka, grając z austriacką Arpeggione Kammerorchester. W późniejszym czasie występowała z licznymi zespołami, w tym z orkiestrami symfonicznymi w Tiencin, Harbinie, orkiestrą filharmonii w Szanghaju, Chińską Narodową Orkiestrą Symfoniczną, International Frankfurt Chamber Orchestra, Singapore Chinese Orchestra. W 2019 roku odbyła z orkiestrą symfoniczną w Harbinie Orchestra tournée w Rosji, (Nowosybirsk, Moskwa, Petersburg – Teatr Maryjski) oraz wystąpiła podczas Festiwalu w Salzburgu.
Susan Tang zna płynnie języki mandaryński, koreański, angielski i niemiecki.



Wschód i Zachód o miłości i zaświatach

Spór o to, czy muzyka może coś wyrażać, pozostaje nierozstrzygnięty. Jeśli jednak kompozytor czyni jawne aluzje, nie sposób ich zignorować. A tak jest w przypadku obu prezentowanych dziś dzieł.

Butterfly lovers to jedna z najstarszych chińskich legend[1]. Zhu Yingtai w męskim przebraniu udaje się na naukę do Hangzhou. Przez trzy lata studiuje z Liang Shanbo, łączy ich porozumienie dusz i ślubują sobie braterstwo na wieki. Dziewczyna zakochuje się w szkolnym towarzyszu, ale nie może ujawnić swojej tożsamości. Wraca do rodzinnego domu, uzyskawszy zapewnienie przyjaciela, że ten starać się będzie o rękę jej „siostry”. Kilka miesięcy później Liang próbuje zrealizować obietnicę. Odkrywa, że Zhu jest kobietą i uzmysławia sobie jak bardzo ją kocha. Ale Zhu czeka już zaaranżowane małżeństwo. Liang ze zgryzoty umiera. W dniu ślubu dziewczyna odwiedza jego grób i pragnie tylko połączyć się z ukochanym. Grób otwiera się, a Zhu rzuca się w otchłań. Duchy kochanków, pod postacią motyli, ulatują do nieba. Historia o wiecznej miłości inspiruje artystów po dziś dzień. W 1958 roku Chen Gang[2] i He Zhanhao[3] podejmują pracę nad koncertem skrzypcowym, w którym tradycje wschodu i zachodu mogłyby się przenikać. Pierwsza wersja[4] dzieła miała wydatnie orientalny charakter, lecz Chen Gang zrewidował oryginalną partyturę, próbując zintensyfikować dramaturgię muzyki, i jest uznawany za wiodącego autora[5]. W tradycyjnej muzyce chińskiej harmonia odgrywa marginalną rolę, wiodącą pełni liryczna melodia oparta na skali pentatonicznej. I tak jest w tym koncercie. W partii skrzypiec wykorzystywane są elementy techniki gry na dwustrunowym instrumencie smyczkowym erhu. Całość przebiegu podporządkowana jest narracji pozamuzycznej, ale przy tym mamy do czynienia z układem trzyczęściowym[6], nawiązującym do formy sonatowej. W udzielonym sześć lat temu wywiadzie[7] Chen Gang, zapytany o powód ogromnej popularności Koncertu skrzypcowego Butterfly lovers na całym świecie, stwierdził, że muzyka powinna wyrażać wartości uniwersalne, którymi są prawda, dobro i piękno ludzkiej natury. I tego należy spodziewać się po prezentowanym dziś dziele. 

W Symfonii Dantejskiej program również jest jasno określony. Początek fascynacji Liszta Boską komedią sięga lat trzydziestych XIX wieku[8]. Z czasem kiełkuje pomysł napisania trzyczęściowego - analogicznie do ksiąg Dantejskiego poematu - dzieła symfonicznego: Inferno (Piekło), Purgatorio (Czyściec) i Paradiso (Raj). Za radą Ryszarda Wagnera z części ostatniej kompozytor rezygnuje, uznawszy pokornie, że sztuka nie jest zdolna przedstawić niebiańskiego szczęścia. Program literacki potraktowany jest dość swobodnie, niemniej w części pierwszej nie brak dosłownych odniesień do dzieła Dantego. „Przeze mnie droga w miasto utrapienia. Przeze mnie droga w wiekuiste męki. Przeze mnie droga w naród zatracenia. Ty, który wchodzisz, żegnaj się z nadzieją!”[9] Słowa te, wypisane u Dantego nad bramą piekielną, Liszt zamieszcza partyturze[10] i dostępnymi środkami muzycznymi tworzy nastrój grozy. Pełen ekspresji recytatyw w środkowym epizodzie, opatrzony jest kolejnym wyjątkiem z Dantejskiego poematu: „Nie ma dotkliwszej boleści [...] niźli dni szczęścia wspominać w niedoli”.[11] Słowa skargi wypowiada Francesca da Rimini, która skazała się na męki piekielne przez grzech cudzołóstwa. Fakt, że kompozytor przywołuje tę, a nie inną postać, jest wart uwagi. Liszt od młodości nosił się z zamiarem przywdziania szat duchownych, ale i nawiązywał relacje z kobietami zamężnymi, co obciążało jego sumienie[12]. Jakkolwiek by było, liryczna scena spotkania Dantego z nieszczęsną Francescą należy do bardziej urokliwych fragmentów symfonii. W refleksyjnej części drugiej za Dantem przechodzimy z ciemności piekieł ku jasności gwiazd[13], stopniowo wyłania się temat fugi ilustrującej niepozbawioną dramatyzmu wędrówkę dusz czyśćcowych. Całość wieńczy oszczędny w środkach Magnificat na chór żeński (lub chłopięcy) i niewielki zespół instrumentów[14]. Liszt chciał „w języku dźwięków przemawiać do duszy”. W tym przypadku stawia słuchacza wobec spraw ostatecznych. I co o wieczności mówi współczesnemu odbiorcy?

Jadwiga Kubieniec



[1] Najstarszy jej zapis pochodzi z czasów panowania dynastii Tang (koniec rządów datuje się na X wiek).

[2] Urodzony w 1935 roku, obecnie jest wykładowcą kompozycji w konserwatorium w Szanghaju.

[3] Urodzony w 1933 roku.

[4] Premiera odbyła się w Szanghaju w ramach obchodów dziesiątej rocznicy powstania Chińskiej Republiki Ludowej.

[5] Choć to He Zhanhao zaproponował otwierający, zaczerpnięty z opery Yue, temat. 

[6] Część I: braterstwo Lianga i Zhu, II: Zhu nie godzi się na aranżowane małżeństwo, III: kochankowie zamieniają się w motyle.

[7] Wywiad dla Instytutu Konfucjusza.

[8] Wtedy powstają szkice utworu fortepianowego Après une lecture du Dante (Po lekturze Dantego): Fantasia quasi sonata, wieńczącego cykl Années de Pèlerinage. Deuxieme anné.

[9] Z pieśni III.

[10] Sylaba po sylabie podpisuje włoski tekst pod kolejnymi dźwiękami tematu inaugurującego dzieło.

[11] Z pieśni V.

[12] Z pierwszego nieformalnego związku urodziło się troje dzieci. Na zalegalizowanie kolejnego, z księżną Karoliną Sayn-Wittgenstein, były pewne nadzieje, ale małżeństwo księżnej nie zostało przez papieża unieważnienie. Po tym fakcie kochankowie zamieszkali osobno. Gdy księżna owdowiała, nie zdecydowała się na ślub z kompozytorem, a ten przyjął niższe święcenia kapłańskie. Z księżną Karoliną Sayn-Wittgenstein Liszt był związany, gdy komponował Symfonię Dantejską.

[13] W warstwie instrumentalnej odpowiada temu osiąganie coraz wyższych rejestrów.

[14] Istnieje również druga, dopisana później wersja zakończenia, z wyraźną kulminacją, ale ta jest rzadziej wykonywana.

 



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję