KONCERT ORATORYJNY

W epoce romantyzmu muzyce przyznano wartość najwyższą – stwierdzono bowiem, iż ma za przedmiot: nieskończoność. A przywoływanie w sztuce dźwięków głosów innych ma charakter właśnie romantyczny – odsłania powinowactwo duchowe i związki / inspiracje.

W hołdzie Rossiniemu
Jednym z tych, którzy tworzyli w dziewiętnastowiecznej Europie ruch romantyczny był Franz Schubert (1797-1828). Uwertura D-dur (D 556) napisana została, wedle słów samego kompozytora, „w stylu włoskim”, w maju 1817 roku. Ówczesny Wiedeń zafascynowany był operami Gioacchina Rossiniego. Stąd w muzyce Uwertury, wydanej dopiero w roku 1886 (58 lat po śmierci kompozytora), odzywają się reminiscencje Rossiniowskich arii. W energetyzującej i „rozśpiewanej” tkance dźwiękowej” znać rękę artysty młodego, rozkochanego w życiu. 

W hołdzie Mozartowi
W Piątej symfonii B-dur (D 485), skomponowanej jesienią roku 1816, Schubert zapatrzył się z kolei w Wolfganga Amadeusza Mozarta. Obaj kompozytorzy – włączeni w kulturę austriacką, zwłaszcza Wiednia – byli melodystami. Mozart powtarzał, że opera jest dla niego „przed wszystkim”; Schubert rozmiłował się w pieśni. Czteroczęściowa Symfonia B-dur ma charakter oświeceniowo-Mozartowski: kameralny, pogodny, wdzięczny i uroczy. Pisana była z myślą o małej orkiestrze domowej, w której kompozytor grał na altówce.

W hołdzie przyjacielowi i tradycji
Messa da Requiem op. 54 Camille’a Saint-Saënsa (1835-1921) powstała wiosną 1878 roku, w okresie około ośmiu dni, ku czci zmarłego w roku 1877 przyjaciela kompozytora – Alberta Libona (notabene, na jego zamówienie, złożone jeszcze za życia). Intencją Saint-Saënsa było stworzenie utworu możliwego do wykonania w kościele, podczas liturgii. Sprzyja temu zarówno czas kompozycji (ok. 35 minut), jak i charakter brzmienia, choć autor korzysta z czworga solistów, chóru i orkiestry symfonicznej, włącznie z organami. Saint-Saëns podchodzi do dźwięku na sposób francuski: zmysłowo, z wrażliwością na barwę i przekaz znaczeń, przeniknięty intonacją bólu i pobożnej modlitwy. W poruszającym Requiem zwracano uwagę na panującą w nim równowagę między formą i treścią, intepretując dzieło w perspektywie sacrum i prawdziwie uduchowionej, niebiańskiej muzyki. 

Małgorzata Janicka-Słysz 

Rafał Jacek DELEKTA – ukończył studia w 1981 roku w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie dyrygentury Jerzego Katlewicza koncertem dyplomowym z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej (dyplom z wyróżnieniem). Swoje umiejętności doskonalił na kursach pod kierunkiem László Somogyiego i Helmutha Rillinga.
Specjalizuje się w muzyce wokalno-instrumentalnej i wszelkich formach teatru muzycznego. Zadebiutował jako dyrygent w Operze Krakowskiej w 1980 roku. Przygotował 30 premier w repertuarze od G.B. Pergolesiego i W.A. Mozarta poprzez G. Verdiego i G. Pucciniego, a na A. Lloydzie Webberze czy L.-E. Larssonie skończywszy. Zadyrygował dotąd prawie 3000 spektakli. Prowadzi również ożywioną działalność koncertową z orkiestrami w Polsce i za granicą (kraje europejskie, Stany Zjednoczone, Meksyk, Brazylia). Dyrygował orkiestrą Sinfonia Varsovia również jako współpracownik Yehudi Menuhina.
Nagrywa dla Radia i Telewizji. W dyskografii posiada 6 płyt. Jego repertuar obejmuje zarówno utwory klasyczne (od Vivaldiego po prawykonania muzyki współczesnej), jak i muzykę filmową i teatralną (Z. Konieczny, W. Korcz, J.K. Pawluśkiewicz, S. Radwan, A. Zarycki). Zadyrygował dotąd ponad 500 koncertami, z udziałem takich solistów, jak Grigorij Żyslin, Konstanty Andrzej Kulka, Krzysztof Jakowicz, Daniel Stabrawa, Wiesław Kwaśny, Tatiana Szebanowa, Janusz Olejniczak, Alan Marks, Kemal Gekić, Stanisław Drzewiecki, Sharon Markovich, Elżbieta Towarnicka, Agnieszka Rehlis, Tomasz Konieczny i wielu innych.
Jest profesorem Akademii Muzycznych w Krakowie i Gdańsku. Prowadzi zajęcia dyrygentury i przedmiotów pokrewnych oraz współpracuje z orkiestrami akademickimi. W krakowskiej Akademii kieruje Katedrą Dyrygentury. W okresie 2005–2012 piastował funkcję Dziekana Wydziału Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej a w latach 2012–2016 Prorektora ds. badań naukowych i współpracy międzynarodowej Akademii Muzycznej w Krakowie.
Współpracuje jako profesor wizytujący z uczelniami zagranicznymi (m.in. Royal Academy of Music, Ningbo University, Mahidol University, Universidad Nacional de Música w Limie) oraz prowadzi mistrzowskie kursy dyrygenckie (m.in. z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej).
W sezonie artystycznym 2020/2021 Rafał Jacek Delekta będzie obchodził 40-to lecie pracy artystycznej.