Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
MENU
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

KONCERT ORATORYJNY

2019-03-01, Piątek
19:30

miejsce: Sala Filharmonii

cena biletów:
55 zł
45 zł
35 zł
Zarezerwuj bilet
fot. K. Schubert
powiększ

wykonawcy:

Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej
Gabriel Chmura – dyrygent
Aleksandra Zamojska – sopran
Jan Jakub Monowid - kontratenor
James Oxley – tenor
Sebastian Szumski – bas
Andrzej Zawisza - klawesyn
Arkadiusz Bialic - pozytyw
Jacek Kociuban - wiolonczela
Marek Kalinowski - kontrabas
Wojciech Turek - fagot
Teresa Majka-Pacanek – chórmistrz



repertuar:

Georg Friedrich Haendel – Oratorium Mesjasz HWV 56

Gabriel Chmura - Urodzony w Polsce, dorastał w Izraelu, gdzie studiował fortepian i kompozycję w Akademii Muzycznej w Tel Awiwie. Następnie studiował dyrygenturę u Pierre’a Dervaux w Paryżu, Hansa Swarowskiego w Wiedniu i Franco Ferrary w Sienie. W 1971 roku zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim Herberta von Karajana w Berlinie, a także Złoty Medal na Konkursie Cantellego w mediolańskiej La Scali. W 2012 roku Gabriel Chmura został laureatem Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w kategorii „Najlepszy dyrygent”.
W 1974 roku został mianowany Dyrektorem Muzycznym opery w Aachen I sprawował tę funkcję do 1983 roku, gdy został wybrany Dyrektorem Muzycznym Filharmonii w Bochumer. W roku 1987 dyrygent zaczął pełnić funkcję Dyrektora Muzycznego Orkiestry Narodowej w Ottawie, z którą odbył tournée po Ameryce Północnej, występując m. in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku. W 2001 roku Gabriel Chmura został Dyrektorem Muzycznym Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, a od 2012 roku pełni funkcję Dyrektora Artystycznego Opery Poznańskiej. Od 2015 roku jest Pierwszym Dyrygentem Gościnnym Filharmonii Krakowskiej.
Gabriel Chmura zadebiutował w Monachium, dyrygując wykonaniem Otella Giuseppe Verdiego, po którym niezwłocznie został zaangażowany do poprowadzenia Carmen Georgesa Bizeta. W następnych latach dyrygował wystawieniem Samsona i Dalili Camille'a Saint-Saënsa w Barcelonie, świetnie przyjętego przez krytykę Wertera Julesa Masseneta w Operze Paryskiej oraz Le Coq d' Or Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Z National Ars Centre Orchestra w Kanadzie wykonał trylogię Mozarta i Da Pontego (Wesele Figara, Don Giovanni, Cosi fan tutte). Ostatnie projekty Gabriela Chmury obejmują wystawienie dwóch oper Mieczysława Weinberga: Pasażerki i Portretu.
Gabriel Chmura dokonał nagrań z London Symphony, a także z orkiestrami radiowymi z Monachium, Berlina i Stuttgartu. Jego nagrania symfonii Haydna (nr 6, 7 i 8) z National Arts Centre Orchestra zostały uznane za „najlepszy wybór” przez American Record Guide i nominowane do kanadyjskiej nagrody JUNO. Najnowsza płyta dyrygenta z I Symfonią Mahlera i Valse triste Sibeliusa spotkała się w Europie ze znakomitym przyjęciem. Po ogromnym sukcesie nagrań z utworami Weinberga (V Symfonia i Sinfonietta nr 1, IV Symfonia, Sinfonietta nr 2 i Rapsodia na tematy mołdawskie) postanowiono kontynuować serię poprzez wydanie XIV i XVI Symfonii.

Aleksandra ZAMOJSKA – absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej w Kielcach w klasie skrzypiec i śpiewu, Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie Zdzisławy Donat oraz w Mozarteum w Salzburgu w klasie Liliany Sukis oraz Bredy Zakotnik. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki w latach 1996–1998, jak również Ministerstwa Austrii 1999–2001. Była wielokrotnie nagradzana, m.in. na konkursie im. Ady Sari w Nowym Sączu, Lucii Popp w Bratysławie, Dusznikach-Zdroju, Schwetzingen.
Jeszcze jako studentka Akademii Muzycznej w Krakowie pracowała w Warszawskiej Operze Kameralnej, wykonując głównie muzykę polskiego baroku i dzieła C. Monteverdiego. W roku 2002 wystąpiła podczas festiwalu Ruhrtriennale w oratorium Drabina Jakubowa A. Schönberga pod dyrekcją Kenta Nagano, a z Klangforum Wien w kolażu muzyczno-baletowym Wolf z muzyką W.A. Mozarta. W Montpellier pod batutą Marca Minkowskiego wzięła udział w wykonaniu oratorium Chrystus na Górze Oliwnej L. van Beethovena oraz Czarodziejskiego fletu Mozarta (Pamina).
W paryskich teatrach Bastille i Palais Garnier śpiewała w operach: Borys Godunow M. Musorgskiego, Miłość do trzech pomarańczy S. Prokofiewa, Eliksir miłości G. Donizettiego, Orfeusz i Eurydyka Ch.W. Glucka (w reż. Piny Bausch) jak i w Don Giovannim Mozarta (w reż. Michaela Haneke).
W roku 2006 podczas Festiwalu w Salzburgu wystąpiła w Bastien i Bastienne oraz Dyrektorze teatru Mozarta. Z Berlińską Orkiestrą Symfoniczną wykonała pieśni K. Szymanowskiego, a z Orkiestrą z Bambergu Chantefleurs et Chantefables W. Lutosławskiego.
Interpretowała partie napisane specjalnie dla niej: w 2007 w Madrycie w spektaklu Zangezi Hectora Parra, a w 2008 w Paryżu oratorium Et iterum venturus est Petera Bannister. W 2008 roku na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Sakralnej Gaude Mater zaśpiewała nowo odnalezioną arię sygnowaną nazwiskiem Mozarta – Jesu dulcis memoria. Wraz z Wiener Akademie i Martinem Haselböckiem brała udział w spektaklu The Infernal Comedy z aktorem Johnem Malkovichem. Na festiwalu w Herrenhausen wystapiła w performansie-monodramie Semele Händla, przedstawionym jako pokaz mody Vivienne Westwood. Spektakl był także prezentowany i nagrodzony na Sydney Festival i Tongyeong International Music Festival w Korei.
W latach 2011–2013 w teatrze we Freiburgu wykonywała partię Gildy w Rigoletcie G. Verdiego, Almireny w Rinaldo Händla, sopranową partię w Królu Arturze H. Purcella i Jenny z Rozkwit i upadek miasta Mahagonny Kurta Weilla. Brała udział w festiwalu Haendla w Getyndze, Glucka w Norymberdze, Schwetzingen, Chinach. Interpretacją La voix humaine F. Poulenca w reżyserii Karstena Bohn w Salzburgu zapoczątkowała współpracę w ramach grupy teatralnej Eigen:Regie.
W 2011 roku Aleksandra Zamojska została uhoronowana Złotą Sową, nagrodą Jupitera – kapituły polskich intelektualistów w Austrii za działalność artystyczną, upowszechniającą kulturę polską za granicą.

Jan Jakub MONOWID – kontratenor. Studiował w klasie śpiewu Jerzego Artysza w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie.
Działalność koncertową rozpoczął – jeszcze w trakcie studiów – od wykonań dzieł J.S. Bacha, G.B. Pergolesiego, G.F. Haendla, ale także F. Liszta i B. Brittena na krajowych i zagranicznych estradach koncertowych. Następnie brał udział w licznych koncertach zarówno muzyki dawnej, jak i współczesnej, m.in. na estradach Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Lubelskiej, Pomorskiej, Podlaskiej i Poznańskiej, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia czy Tonhalle w Zurychu.
Na scenie operowej zadebiutował w 2004 roku jako Otton w L’incoronazione di Poppea C. Monteverdiego w Warszawskiej Operze Kameralnej, z którą to instytucją związał się po ukończeniu studiów. Prezentował się zarówno w repertuarze barokowym (m.in. partia tytułowa w Orlando, Goffreda w Rinaldo i Tolomea w Giulio Cesare Haendla), klasycznym (Cherubin w Weselu Figara, Ramiro w La finta giardiniera, Farnace w Mitridate, re di Ponto, Ascanio w Ascanio in Alba W.A. Mozarta) i dziewiętnastowiecznym (rola tytułowa w Tancredi G. Rossiniego), jak i współczesnym (role tytułowe w Polieukt Z. Krauzego i Ja, Kain E. Pałłasza oraz L’Ospite w Luci mie traditrici S. Sciarrina). Współpracował także z Mazowieckim Teatrem Muzycznym „Operetka” (rola księcia Orlofsky’ego w Zemście nietoperza J. Straussa), Operą i Filharmonią Podlaską, Teatrem Wielkim w Warszawie i Operą Bałtycką w Gdańsku. Jako solista Studia Operowego w Zurychu wystąpił w tamtejszym teatrze w roli Oberona w Midsummer Night’s Dream Brittena.
Wokalista wziął udział w nagraniu unikatowych kolekcji muzyki polskiego baroku – dzieł wszystkich G.G. Gorczyckiego i S.S. Szarzyńskiego, wydanych przez Fundację Pro Musica Camerata, oraz w nagraniu opery Giulio Cesare Haendla, zarejestrowanej podczas spektakli w Warszawskiej Operze Kameralnej. Ma także w dorobku nagrania muzyki współczesnej, m.in. Sonetów Marc-André Dalbaviego na kontratenor i orkiestrę symfoniczną, And Farewell Goes Out Sighing Gii Kanczelego na ten sam skład, Lamentacji i Brewiarza Z. Penherskiego na sopran męski i kwartet smyczkowy oraz Seven Sonnets of Michelangelo Brittena, Sonetti del Petrarca Liszta i Sonety Szekspira P. Mykietyna.
Jan Jakub Monowid jest laureatem Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury w kategorii Najlepszy Śpiewak. W 2011 roku zajął II miejsce podczas Gianni Bergamo Classic Music Award – Countertenor Competition.

James OXLEY – studiował grę na wiolonczeli w Royal College of Music w Londynie, następnie jako stypendysta uczył się śpiewu w Oksfordzie. Prywatnie kształcił się u Rudolfa Piernaya. Laureat pierwszych nagród międzynarodowych konkursów wokalnych: Mary Garden oraz Great Grimsby (1992), konkursu w ‘s-Hertogenbosch (1994). Obecnie kieruje Wydziałem Wokalnym w Rugby School.
Występował na najważniejszych estradach Wielkiej Brytanii (w tym podczas Three Choirs Festival), biorąc udział m.in. w wykonaniu Missa solemnis Beethovena z Heinrichem Schiffem i Orchestra of the Age of Enlightenment, Lisa Strawińskiego z zespołem Psappha podczas BBC Proms, Stworzenia świata Haydna oraz Mszy c-moll KV 427 Mozarta ze Scottish Chamber Orchestra, Uczty Aleksandra Haendla z Royal Northern Sinfonia pod batutą Nicholasa McGegana.
Koncertował w wielu krajach europejskich, głównie we Francji. Dał się poznać w oratorium Izrael w Egipcie Haendla z zespołem Il Fondamento we Francji i w Belgii, w Alceste Lully’ego oraz Les Indes Galantes Rameau z L’Atelier Lyrique de Tourcoing i Jean-Claudem Malgoire podczas Festiwalu Haendlowskiego w Getyndze, w operze Actéon Charpentiera z Early Opera Company pod dyrekcją Christiana Curnyna (rola tytułowa), a także z towarzyszeniem Monteverdi Choir w ramach słynnego projektu Bach Cantata Pilgrimage Johna Eliota Gardinera, zarejestrowanego na płytach przez wytwórnię Soli Deo Gloria.
Wystąpił, wraz z Philharmonia Baroque pod batutą Nicholasa McGegana, w operze Acis i Galatea Haendla w San Francisco, w Mszy h-moll J.S. Bacha z towarzyszeniem Auckland Philharmonia, a także w Serenadzie na tenor, róg i orkiestrę smyczkową Brittena z Sydney Symphony Orchestra pod batutą Edo de Waarta. Koncertował w Tel Awiwie, Hongkongu i Singapurze, a z pianistą Davidem Owenem Norrisem prezentował w Australii Dichterliebe Schumanna.
Współpracował z wybitnymi zespołami, poza wspomnianymi m.in. z Royal Scottish National Orchestra, Bournemouth Symphony, Manchester Camerata, Britten Sinfonia, Academy of St Martin in the Fields, City of London Sinfonia, Les Talens Lyriques, Double Bande, The Sixteen oraz Gabrieli Consort i z muzykami takimi jak Philippe Herreweghe, Hervé Niquet czy Christophe Rousset.
James Oxley ma w dorobku role w dziełach Mozarta (Alessandro w Il re pastore w New Kent Opera, Belmonte w Uprowadzeniu z seraju na festiwalu w Spoleto), R. Straussa (Merkury w Die Liebe der Danae, Stroh w Intermezzo, festiwal Garsington Opera), Purcella (Fairy Queen, tytułowa w Królu Arturze, Opéra Comique de Paris), Haendla (Lurcanio w Ariodante pod kierownictwem Christiana Curnyna, Covent Garden Festival), Brittena (tytułowa w Synu marnotrawnym), Maxwella Daviesa (Sandy w The Lighthouse, z zespołem Psappha, Buxton Festival), Bernsteina (tytułowa w Kandydzie), Wagnera (Sternik w Latającym Holendrze, opera w Rouen), Monteverdiego (Lucano w L’incoronazione di Poppea, English National Opera), Glucka (tytułowa w Orfeuszu i Eurydyce, Theater Dortmund), Strawińskiego (Sellem w Żywocie rozpustnika, Opéra-Théâtre de St-Etienne), Haendla (tytułowa w operze Acis i Galatea pod batutą Martina Haselböcka, Rheinsberg Festival).
Występuje regularnie w Opéra de Rennes, gdzie można go usłyszeć w partii Leńskiego (Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego), Antinoüsa (Pénélope Faurégo), Géralda (Lakme Delibesa), Arbace, Belmonta, Ferranda (Idomeneo, Uprowadzenie z seraju, Così fan tutte Mozarta).

Sebastian SZUMSKI – urodził się w 1984 w Zakopanem. W latach 1995-2005 był członkiem Chóru Chłopięco-Męskiego Filharmonii Poznańskiej, z którym koncertował w Polsce i za granicą. Ukończył z wyróżnieniem Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie Marka Rzepki. Swoje umiejętności wokalne doskonalił na kursach mistrzowskich pod kierunkiem Heleny Łazarskiej, Evy Blahovej, Rudolfa Piernaya, Ryszarda Karczykowskiego, Teresy Żylis-Gary.
Od debiutu na pierwszym roku studiów w Filharmonii Poznańskiej, pod batutą Stefana Stuligrosza, występuje jako solista na recitalach pieśni i w koncertach oratoryjnych w niemal wszystkich krajach Europy. Współpracował z pianistami: Andrzejem Tatarskim, Marcinem Koziakiem, Piotrem Różańskim oraz dyrygentami: Janem Tomaszem Adamusem, Krzysztofem Pendereckim, Stefanem Stuligroszem, Piotrem Sułkowskim, Federikiem Marią Sardellim, Alessandrem de Marchi, Paulem McCreeshem, Joshuą Rifkinem, Andrew Parrottem, Vincentem Dumestre, Fabio Bonizzonim.
W roku 2008 podczas Festiwalu Barbakan w Krakowie zadebiutował na scenie w roli Hrabiego Almavivy w Weselu Figara Mozarta. W 2009 i 2010 występował na Międzynarodowym Festiwalu Wokalnym Belcanto w Nałęczowie, gdzie zdobył główną nagrodę Złotego Słowika, nagrodę publiczności i nagrodę Związku Artystów Scen Polskich. W roku 2010 otrzymał stypendium Opera Studio w Teatrze im. G. Verdiego w Pizie, w sezonie artystycznym 2010/2011 śpiewał tam (a także w teatrach w Lukce i Livorno) partię Maestra w operze Le convenienze e inconvenienze teatrali Donizettiego.
Sebastian Szumski ma w dorobku liczne nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe, m.in. wziął udział w nagraniu płyt CD z Weihnachtsoratorium J.S. Bacha z Arte dei Suonatori, wszystkich motetów J.S. Bacha w solowej obsadzie dla francuskiej wytwórni Alpha, oratorium Quo Vadis Nowowiejskiego, z Aleksandrą Kurzak i Arturem Rucińskim, pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego oraz nagranie DVD z Symfonią „Kopernikowską H.M. Góreckiego.
Posiada w repertuarze utwory od renesansowych po współczesne, w tym liczne cykle pieśni, solowe partie oratoryjne oraz solowe partie w operach Haendla, Purcella, Mozarta, Donizettiego, Moniuszki. W ostatnich latach specjalizuje się w wykonywaniu muzyki epoki baroku, współpracuje z zespołami Arte dei Suonatori, La Poème Harmonique i La Risonanza; jest kameralistą i solistą zespołu Capella Cracoviensis.

 

 


Są dzieła, o których powiedzenie, że są „wybitne” to wykazanie się ignorancją i nieznajomością tematu. Takim dziełem jest z pewnością Haendlowski Mesjasz, który jest zdobyczą europejskiej kultury i niekwestionowanym arcydziełem.
Dziś zachwycają nas piękne arie w rodzaju Every valley shall be exalted, If God be for us, ale w szczególności majestatyczne chóry, które odgrywają w tej kompozycji wiodącą rolę, jak choćby For Unto Us a Child Is Born, Glory to God in the Highest, Alleluja czy finałowa fuga Amen.
Z pozoru nic nie wskazywało jednak na taki obrót wydarzeń, choćby z tego względu, że swe oratorium Georg Friedrich Haendel stworzył zaledwie w ciągu dwudziestu czterech dni 1741 roku. Prawykonanie miało miejsce 13 kwietnia 1742 roku w sali koncertowej New Music Hall przy Fishamble Street w Dublinie. Dochód z koncertu przeznaczony był na cele charytatywne, a sukces premierowej prezentacji – ogromny. Choć uznawany za wzorcowy przykład gatunku oratoryjnego, Mesjasz nie posiada ani narratora, postaci dramatu, ani akcji jako takiej. Najważniejszą i jedyną postacią jest nie kto inny, tylko Chrystus. Kompilacji tekstów na podstawie protestanckiej Biblii Króla Jakuba oraz Modlitewnika Powszechnego dokonał Charles Jennens, autor libretta do Baltazara. Co ciekawe imię Chrystusa pojawia się w trzyczęściowym oratorium jedynie trzy razy – w momencie narodzin, zmartwychwstania i wizji wiecznego zbawienia.
Kolejną ważną sprawą jest kwestia ostatecznego kształtu dzieła. Przy każdym bowiem wykonaniu (co najmniej pięć) kompozytor dokonywał istotnych zmian w partyturze, które dotyczyły zarówno obsady arii, jak i tekstu partii solowych i chóralnych. Pierwsze londyńskie wykonanie „Nowego Oratorium Religijnego” odbyło się 23 marca 1743 roku w teatrze w Covent Garden, gdzie spotkało się z chłodnym przyjęciem. Już w zapowiedzi tego wydarzenia korespondent „The Universal Spectator” potępiał śpiewanie tekstów religijnych w teatrze… Stąd nie zdecydowano się na użycie tytułu „Mesjasz”, ale właśnie na „New Sacred Oratorio”. Podobno podczas wysłuchania Mesjasza król Jerzy II poruszony chórem Alleluja na koniec części II, wstał z miejsca, a wraz za nim zrobiła to cała sala. Zwyczaj ten utrzymuje się do dziś. Dzieło wznawiano w zmodyfikowanych opracowaniach w kolejnych latach wiele razy, choćby w marcu 1744 roku (Covent Garden), kwietniu 1745 w King’s Theater, a także w marcu 1749 i kwietniu 1750 (Covent Garden). Haendlowskie oratorium doczekało się uznania dopiero w momencie, kiedy to zapoczątkowano tradycję corocznych koncertów na cele dobroczynne sierocińca Foundling Hospital (15 maja 1750). Po raz ostatni za życia Haendla oratorium wykonano 6 kwietnia 1759 roku, na osiem dni przed śmiercią kompozytora.

Mateusz Borkowski



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję