KONCERT SYMFONICZNY

W 1946 roku na polecenie Ministra Kultury i Sztuki został powołany do życia w Krakowie, mieście o wielowiekowych tradycjach nauczania muzyki, nowy typ szkoły muzycznej integrujący średnie wykształcenie ogólne z zawodowym kształceniem muzycznym.

Założyciel szkoły, prof. Artur Taube, tak wspominał ten okres:
"Pamiętam dobrze ten dzień w roku 1946, kiedy to dostałem od ówczesnego dyrektora departamentu muzyki w Ministerstwie Kultury i Sztuki, Faustyna Kulczyckiego, polecenie założenia w Krakowie liceum muzycznego: szkoły średniej dla młodzieży, gdzie nauka muzyki pobierana byłaby równolegle z nauczaniem przedmiotów wykształcenia ogólnego. Ten pierwszy rok naszej pracy odbywał się w naprawdę bardzo szczególnych warunkach... Szkoła nie miała jeszcze w ogóle budżetu: utrzymywał ją Komitet Rodzicielski, który płacił pobory pedagogom, finansował najpilniejsze potrzeby nowo założonej placówki (…). Mógłby ktoś zapytać, gdzie się wówczas szkoła mieściła. Otóż – nigdzie! Liceum już działało – oficjalnie i praktycznie – a nie mieliśmy jeszcze żadnego lokalu. Otrzymałem potem jeden pokój na kancelarię szkolną od Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, która podówczas mieściła się przy ul. Basztowej. Później znów wypożyczyliśmy salę jednej z klas w 1 Liceum im. Nowodworskiego przy ul. Groble i w zakładzie Urszulanek przy ul. Starowiślnej. Tam zresztą odbywały się tylko lekcje przedmiotów ogólnokształcących i teoretyczno-muzycznych; lekcje gry na instrumentach organizowano w prywatnych mieszkaniach poszczególnych pedagogów i zazwyczaj na ich własnych, prywatnych instrumentach. Bardzo serdecznie wspominam ówczesne grono pedagogiczne Szkoły. Funkcję kierownika działu ogólnokształcącego sprawował wtedy prof. Kramarczyk, a ja piastowałem stanowisko dyrektora całości i zarazem kierownika działu muzycznego. W zespole pedagogów Liceum znajdowali się wówczas wraz ze mną m.in. panie profesor: Korytowska, Ekierówna, Malcowa, Altkornowa, Kopaczyńska, Bieńkowska; współpracowała z nami grupa najwybitniejszych instrumentalistów Filharmonii Krakowskiej, w charakterze nauczycieli gry na takich instrumentach, jak: wiolonczela, flet, fagot i.in. Wśród wykładowców przedmiotów ogólnych przypominam sobie m.in. polonistkę prof. Marię Nowakowską; języka rosyjskiego nauczała prof. Stanisława Mickiewicz, a francuskiego prof. Wanda Kamińska. W naszym gronie nauczycielskim było i wiele innych osób, których nazwiska dziś, niestety, po dwudziestu latach, trudno mi z pamięci wymienić, choć chciałbym wyliczyć wszystkich, gdyż praca pedagogów była wtedy szczególnie trudna, ofiarna i godna upamiętnienia. A młodzież... Młodzież tego pierwszego u nas po wojnie rocznika szkolnego była ogromnie zapalona, chętna i utalentowana. Powiedzieć tu muszę, iż w czasie mej wieloletniej pracy pedagogicznej najbardziej uzdolnioną muzycznie młodzież uczniowską miałem właśnie z Krakowa i województwa krakowskiego. Pamiętam, iż pierwsi maturzyści naszego Liceum byli tak dobrze przygotowani, że dostaliśmy od władz szkolnych za tę maturę specjalne podziękowanie.”

Pierwotna nazwa szkoły brzmiała: Liceum Humanistyczno-Muzyczne. W 1947 roku jego progi opuścili pierwsi absolwenci. W 1950 nazwa ta ulega zmianie na: Państwowe Liceum Muzyczne, a 12 listopada 1952 szkole zostało nadane imię Fryderyka Chopina. Patronat ten niezwykle zobowiązuje.

W ciągu 70 lat istnienia szkoły jej organizacja kilkakrotnie ulegała zmianom, niezmiennie jednak pracę jej pedagogów cechowało poczucie wielkiej odpowiedzialności za formowanie młodych talentów i wartościowych, dojrzałych osobowości. Liceum zawsze szczyciło się swoimi nauczycielami, wśród których znalazło się wiele niezapomnianych postaci. Absolwenci szkoły znajdują się w gronie najznamienitszych polskich twórców kultury.

Od roku 1999 placówka funkcjonuje pod nazwą: Państwowa Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II st. Jest jedną  z najbardziej znaczących polskich szkół muzycznych i kształci uzdolnioną młodzież na poziomie gimnazjum i liceum.

  Maciej TARNOWSKI – naukę gry rozpoczął w wieku 7 lat – początkowo na fortepianie, później na klarnecie – w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Krakowie, którą ukończył z wyróżnieniem. Następnie uczył się w Państwowym Liceum Muzycznym im. F. Chopina w Krakowie (dzisiejsza POSM II st. im. F. Chopina) w klasie klarnetu Janusza Antonika (dyplom z wyróżnieniem). W latach 2004–2009 studiował na Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie klarnetu Arkadiusza Adamskiego. Z kolei w latach 2007–2012 studiował na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie dyrygenturę symfoniczno-operową w klasie prof. Antoniego Wita. Jako klarnecista współpracował z takimi dyrygentami, jak: Gabriel Chmura, Krzysztof Penderecki, Michał Klauza, Larry Livingston, Piotr Sułkowski, Mirosław Jacek Błaszczyk, Marek Moś, Jan Wincenty Hawel, Szymon Bywalec. W 2002 brał udział jako solista w uroczystym koncercie z okazji jubileuszu 70-lecia urodzin Wojciecha Kilara w Filharmonii Krakowskiej (m.in. koncertowe prawykonanie tematu z filmu Pianista). Jest laureatem I miejsca w Makroregionalnym Konkursie Instrumentów Dętych w Lublinie (2004) i finalistą XVI Międzynarodowego Konkursu Muzyki Kameralnej im. Kiejstuta Bacewicza w Łodzi (2007). W roku 2010 założył orkiestrę symfoniczną Sinfonia Speranza, składającą się z absolwentów oraz studentów wyższych uczelni muzycznych. W kwietniu 2011 roku w Kościele p.w. Św. Krzyża w Warszawie Sinfonia Speranza, Chór Politechniki Warszawskiej oraz soliści Uniwersytetu Muzycznego wykonali pod jego kierownictwem Requiem d-moll KV 626 W. A. Mozarta.
W sierpniu 2011 na zaproszenie Muzeum Powstania Warszawskiego orkiestra Macieja Tarnowskiego współtworzyła obchody 67. rocznicy Powstania Warszawskiego. Ponadto wraz ze swoją orkiestrą artysta nagrał w studiu S1 Polskiego Radia im. W. Lutosławskiego w Warszawie płytę Etnofonie Kurpiowskie (2011). Projekt ten, wyłoniony spośród 288 kandydatur, został jako jeden z pięciu nominowany do nagrody Koryfeusz Muzyki Polskiej w kategorii Wydarzenie Roku. Pod koniec roku 2012 z krakowską orkiestrą kameralną Forum Sinfonia Maciej Tarnowski odbył trzytygodniowe tournée po Stanach Zjednoczonych, podczas którego dyrygował m.in. operą Gian Carla Menottiego Amahl and the Night Visitors. Od sezonu 2014/2015 pełni funkcję Asystenta Dyrygenta Jacka Kaspszyka w Filharmonii Narodowej. W lutym 2015 roku wraz z Polską Orkiestrą Radiową dokonał archiwalnych nagrań dla Polskiego Radia, natomiast w czerwcu 2015 przygotował Chór i Orkiestrę Filharmonii Narodowej, prowadząc próby do nagrań najnowszego utworu K. Pendereckiego Dies illa pod dyrekcją kompozytora. Na początku listopada 2015 wraz z Szymonem Nehringiem (finalistą XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina) brał udział w uroczystym koncercie w Filharmonii Narodowej z okazji 70. rocznicy zakończenia II wojny światowej pod Honorowym Patronatem Prezydenta RP wykonując I Koncert fortepianowy e-moll F. Chopina. Artysta koncertował i współpracował z takimi zespołami, jak: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Polska Orkiestra Radiowa, Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus, orkiestry Filharmonii Podkarpackiej, Świętokrzyskiej.
(fot. DG Art Projects)
 

  Daniel STABRAWA – wybitny polski skrzypek, koncertmistrz i solista Filharmoników Berlińskich; absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie (w klasie skrzypiec prof. Zbigniewa Szlezera), laureat międzynarodowych konkursów muzycznych, m.in. im. N. Paganiniego w Genui.
Karierę muzyczną zaczynał jako koncertmistrz Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie.
Od 1983 roku gra ze słynnymi Filharmonikami Berlińskimi, a od 1986 roku jest ich pierwszym koncertmistrzem oraz solistą.
Z Filharmonikami wykonywał jako solista, m.in. I Koncert skrzypcowy Siergieja Prokofiewa, Koncert skrzypcowy Kurta Weilla, III Koncert skrzypcowy Jenő Hubay’a, Muzykę na skrzypce i orkiestrę Rudiego Stephana oraz sensacyjnie przyjęty (po raz pierwszy wykonany w Filharmonii Berlińskiej w czerwcu 1994 roku, pod batutą Marissa Jansonsa) – I Koncert skrzypcowy Karola Szymanowskiego, którego twórczość Daniel Stabrawa propaguje na estradach całego świata. W lutym 2016 roku wykonał II Koncert skrzypcowy K. Szymanowskiego pod batutą Sir Simona Rattla.
Występując w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy, artysta wielokrotnie prowadził od pulpitu Orkiestrę Kameralną Filharmoników Berlińskich. Wraz z Nigelem Kennedy’m wykonywał jako solista Koncert na dwoje skrzypiec d-moll Johanna Sebastiana Bacha. Artyści nagrali również wspólnie koncerty skrzypcowe Bacha dla wytwórni EMI, a wydana płyta okazała się jedną z najwyżej ocenionych na przestrzeni całego Roku Bachowskiego (2000).
Daniel Stabrawa jest także prymariuszem kwartetu smyczkowego Philharmonia Quartet Berlin, który w zdobył światową renomę i międzynarodowe uznanie, występując w najważniejszych salach koncertowych – od Japonii po Stany Zjednoczone. Krytycy zaliczają kwartet do światowej elity tego typu zespołów, a jeden z amerykańskich recenzentów napisał wręcz, iż wyznacza on światowy standard artystyczny kwartetów. Zespół nagrał wiele płyt, spośród których najlepsze zostały wyróżnione nagrodami, w tym dwukrotnie prestiżową nagrodą krytyków niemieckich – Echo Klassik.
Daniel Stabrawa występuje regularnie jako solista – z różnymi orkiestrami, od Skandynawii po Amerykę Południową, a także z recitalami – w czołowych ośrodkach muzycznych świata. Ponadto od 20 lat zajmuje się także działalnością dyrygencką. Był między innymi kierownikiem i dyrygentem orkiestry kameralnej Capella Bydgostiensis, z którą koncertował m.in. w Szwajcarii.
(fot. Jim Rakete)

  Mariola CIENIAWA ukończyła z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Tadeusza Żmudzińskiego. Swoje umiejętności doskonaliła pod kierunkiem  prof. Andrzeja Jasińskiego w ramach  Podyplomowego  Studium Pianistyki Akademii Muzycznej w Warszawie, a następnie  u prof. Karla-Heinza Kämmerlinga  w Klasie Solistycznej Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze. Jest laureatką wielu nagród: I nagrody oraz Nagrody Specjalnej za najlepsze wykonanie utworów K. Szymanowskiego na I Ogólnopolskim Konkursie im. K. Szymanowskiego w Łodzi (1983), Nagrody „Estrady Młodych” XVIII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1984), dwukrotną  stypendystką-laureatką Ogólnopolskich Konkursów Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie (1983, 1984). W roku 1985 reprezentowała Polskę (członek 6-osobowej ekipy polskich pianistów)  na XI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie. Artystka otrzymała także Nagrodę Specjalną Jury  III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego  w Palm Beach na Florydzie (1989, USA), II  Nagrodę na V Międzynarodowym Konkursie  im. F. Chopina w Palmie na Majorce (1990, Hiszpania) oraz III Nagrodę na Konkursie Chopinowskim w Kolonii (1991). Jako solistka brała udział w kilkudziesięciu  znaczących polskich i zagranicznych festiwalach muzycznych m.in.: Międzynarodowych Festiwalach Chopinowskich  (w Neapolu, Mariańskich  Łaźniach i Dusznikach), Międzynarodowym Festiwalu Settembre Musica w Turynie, Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Phenianie, Międzynarodowym Maratonie Pianistycznym Madryt-Bilbao, Międzynarodowych Festiwalach  Klarnetowych w Krakowie, Międzynarodowych  Festiwalach  Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Festiwalach  Pianistyki Polskiej w Słupsku, Festiwalach  Wawel o zmierzchu w Krakowie, Festiwalach  Bravo Maestro w Kąśnej Dolnej. Jako kameralistka miała przyjemność współpracować z wybitnymi polskimi  i zagranicznymi wykonawcami  m.in. Kają Danczowską,  Robertem Kabarą (skrzypce), Jadwigą Kotnowską, Barbarą Świątek-Żelazną (flet), Urszulą Kryger, Małgorzatą Walewską, Edytą Piasecką,Stanisławem Kuflukiem, Tomaszem Kukiem (śpiew), Tomaszem Strahlem, Dorotą Imiełowską (wiolonczela), Arkadiuszem Adamskim, Philippe’m Cuperem, Guy Dangain’em, Davidem Campbell’em (klarnet). Występowała jako solistka z orkiestrami  pod batutą czołowych polskich i zagranicznych  dyrygentów:  Witolda Krzemieńskiego, Krzysztofa Missony, Józefa Radwana, Renarda Czajkowskiego, Tomasza Bugaja, Jerzego Swobody, Stanisława Gałońskiego,  Chikary Imamury (Japonia), Giwi  Asmaiparaschwili (Gruzja),Wolfganga Hoyera, Sybille Werner, Petera Winklera (Niemcy). W swojej dotychczasowej karierze artystycznej koncertowała w wielu  krajach europejskich (Austria, Niemcy , Belgia, Hiszpania, Norwegia, Finlandia, Szwecja, Węgry, Czechosłowacja , ZSRR, Włochy , Wielka Brytania), a także w Azji  (Japonia, Korea Północna ), Stanach Zjednoczonych oraz w Egipcie. Jako solistka i kameralistka dokonała nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji, Grupy Tworczej Castello oraz dla wytwórni: Polskie  Nagrania, CD Accord,  KOCH Classics. Ma na swym koncie prawykonania  9 utworów (w tym jej dedykowanych) napisanych przez  polskich kompozytorów: Marka Stachowskiego, Krystynę Moszumańskąj-Nazar, Adama Walacińskiego, Annę Zawadzką-Gołosz, Macieja Negrey’a, Pawła Sydora. W latach  1994-2001 Mariola Cieniawa  sprawowała opiekę artystyczną i organizacyjną  nad  Mistrzowskimi  Kursami  Pianistycznymi w Krynicy-Zdroju  prowadzonymi przez   Kevina Kennera  (USA ), których to kursów była inicjatorką. Prowadzi aktywną działalność pedagogiczną spotykając się  z utalentowaną młodzieżą pianistyczną w ramach licznych kursów i warsztatów (m.in. Ogólnopolskie  Warsztaty Pianistyczne EPTA – Krynica-Zdrój, Letnia Akademia Muzyczna w Krakowie) oraz konsultacji w szkolnictwie niższych szczebli. Wielokrotnie brała udział w pracach jury  ogólnopolskich konkursów pianistycznych  i kameralnych oraz była jurorem kolejnych edycji  Egipskiego Konkursu im. F. Chopina  w Kairze ( Egipt - 2012,2013,2014,2015 ). W roku 2007 Mariola Cieniawa  otrzymała Nagrodę Specjalną „Mosty Starosty” za szczególne osiągnięcia w dziedzinie pianistyki oraz popularyzacji sztuki muzycznej, a w 2013 „Medal Komisji Edukacji Narodowej” przyznawany przez Ministra Edukacji Narodowej. Prowadzi własną klasę w Katedrze Fortepianu Akademii Muzycznej w Krakowie. W sierpniu 2014 Prezydent RP nadał jej tytuł profesora sztuk muzycznych.

  Kazimierz OLECHOWSKI – koncertmistrz Orkiestry Opery Narodowej w Lyonie. Urodził się w Radkowie. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 6 lat. Ukończył Państwowe Liceum Muzyczne im. F. Chopina w Krakowie (dzisiejsza POSM II st. im. F. Chopina), w klasie skrzypiec prof. Antoniego Cofalika, następnie kontynuował edukację w Akademii Muzycznej im. F. Chopina  w Warszawie w klasie prof. Zenona Brzewskiego. W trakcie swoich studiów i po uzyskaniu dyplomu z wyróżnieniem, doskonalił swoje umiejętności u takich mistrzów gry skrzypcowej, jak:  Renato De Barbieri, Irena Dubiska,  Wolfgang Marschner, Yehudi Menuhin, Ruggiero Ricci czy  Zahar Bron. Pierwsza nagroda na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Skrzypków w Elblągu, jak również zwycięstwo w Konkursie  Muzyki Kameralnej w Kaliszu w 1980 roku (z triem fortepianowym wraz z Mariolą Cieniawą i Ewą Miecznikowską) zapoczątkowały serię  nagród na konkursach skrzypcowych w kraju i za granicą, m.in.: na Międzynarodowym Konkursie im. L. Spohra (1982), Międzynarodowym Konkursie im. N. Paganiniego (1983),  Międzynarodowym Konkursie im. H. Wieniawskiego (1986; nagroda za najlepsze wykonanie Poloneza Henryka Wieniawskiego), Międzynarodowym Konkursie im. L. Mozarta w Augsburgu (1987), Międzynarodowym Konkursie im. J.S. Bacha w Lipsku w (1988; brązowy medal), Międzynarodowym Konkursie im. R. Lipizera we Włoszech (1988),  Międzynarodowym Konkursie w Palm Beach w USA (1989), Grand Prix i Złoty Medal na Festiwalu Młodych Solistów w Bordeaux we Francji (1990). Kazimierz Olechowski koncertuje w wielu krajach Europy, w Ameryce Północnej, Meksyku oraz w Japonii. Jako solista współpracuje z czołowymi orkiestrami symfonicznymi w Polsce. Zapraszany był wielokrotnie jako koncertmistrz do współpracy z takimi orkiestrami, jak: Orchestre Philharmonique de Radio France w Paryżu, Deutsche Symphony Orchestra w Berlinie, Berkelay Symphony Orchestra (USA), Orchestre National de Montpellier (Francja), Orchestre National de Toulon (Francja), Orchestre Symphonique de Montreal, Bayerische Staatsoper i Munchner Rundfunkorchester w Monachium, Teatro Real w Madrycie oraz l’Orchestre de la Suisse Romande w Genewie. Prowadzi kursy mistrzowskie w Polsce, Francji i Meksyku. Ponadto artysta dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji. Obecnie pełni funkcję koncertmistrza Orkiestry Opery Narodowej w Lyonie, gdzie również zajmuje się pracą dydaktyczną w tamtejszym Wyższym Konserwatorium Muzycznym. Kazimierz Olechowski gra na włoskim instrumencie z 1732 roku zbudowanym przez wybitnego mediolańskiego lutnika, Carlo Antonio Testore.
 

  Ewa MIECZNIKOWSKA – solistka Orkiestry Opery Narodowej w Lyonie. Urodziła się w Krakowie w rodzinie artystów plastyków. Naukę gry na wiolonczeli rozpoczęła w PPSM w Krakowie w klasie prof. Marii Drozd, a następnie kontynuowała w Państwowym Liceum Muzycznym im. F. Chopina (dzisiejsza POSM II st. im. F. Chopina) w klasie prof. Krzysztofa Okonia.
W latach licealnych zdobyła pierwszą nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Instrumentów Smyczkowych w Elblągu oraz w Konkursie Muzyki Kameralnej w Kaliszu, gdzie współtworzyła trio wraz z Mariolą Cieniawą i Kazimierzem Olechowskim. Zespół przygotowany był przez prof. Antoniego Cofalika i prof. Irenę Rolanowską.
W 1983 artystka podjęła studia na Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Witolda Hermana. W tym samym roku została laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Wiolonczelowego im. D. Danczowskiego w Poznaniu. Studia ukończyła w 1987 otrzymując dyplom z wyróżnieniem oraz stypendium na dalsze studia u Ralpha Kirchbauma w The Royal Northern College of Music w Manchesterze.
W 1990 roku została solistką w l’Orchestre de Principado de Asturias w Hiszpanii, dwa lata później przyjęła posadę wiolonczelistki Orkiestry Opery Narodowej w Lyonie, zaś w 1999 decyzją Ivana Fishera, ówczesnego dyrektora muzycznego, została solistką tejże orkiestry i pracuje tam do dziś.
Artystka jest laureatką konkursów organizowanych przez The Royal Northern College of Music w Manchesterze w ramach International Cello Festival (nagrody: Webster Quartet Award oraz  Farn Hill Cello Prize) oraz przyznanego przez fundację stypendium Pierre Fournier Award.
Ewa Miecznikowska współpracuje z Orchestre de Paris, wyklada na kursach letnich w Akademii Vanderbilt (USA) oraz Aix en Provence (Francja). Regularnie występuje jako solistka i kameralistka. Angażuje się w projekty wiążące muzykę i medycynę.
Gra na francuskiej wiolonczeli z 1888 roku wykonanej Paula Blancharda.