Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
MENU
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

INAUGURACJA SEZONU

2016-09-17, Sobota
18:00

rodzaj abonamentu: Abonament S
miejsce: Sala Filharmonii

cena biletów:
45 zł
30 zł
25 zł
Zarezerwuj bilet
fot. Klaudyna Schubert
powiększ

wykonawcy:

Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent
Alain Lefèvre – fortepian
Andrzej Lampert – tenor
Teresa Majka-Pacanek – chórmistrz


 



repertuar:

Hector Berlioz – Uwertura koncertowa Korsarz
George Gershwin – Koncert fortepianowy F-dur
Karol Szymanowski – Harnasie op. 55

Na początku jest przygoda...  
Tytuł Uwertury koncertowej op. 21 Hectora Berlioza przechodził wiele zmian. Najpierw określona została jako Ouverture de la Tour de Nice (1844). Później otrzymała nazwę Le Corsaire de Rouge (Czerwony korsarz), w nawiązaniu do przygodowo-awanturniczej powieści Jamesa Fenimore’a Coopera. Ostatecznie figuruje pod tytułem Le Corsaire (1854), pozostając w luźnym związku z poczytną wówczas powieścią  George'a Byrona – Korsarz. Uwertura ma charakter fantazyjnego i żywiołowego poematu symfonicznego.

Ameryka, Ameryka...   
Koncert fortepianowy F-dur George'a Gershwina powstał na zamówienie szefa orkiestry nowojorskiej Waltera Damroscha i prawykonany został 3 grudnia 1925 roku, z kompozytorem w roli solisty – rok po triumfie Błękitnej rapsodii. Ujęty w tradycyjną postać tryptyku, przynosi muzykę z ducha amerykańską. Pierwszą część, Allegro, przenika nerw charlestona; część druga, Adagio – Andante con moto, wnosi atmosferę nokturnu w odcieniach bluesa; ogniwo finałowe, Allegro agitato, kieruje uwagę w stronę ragtime’u.

Ruch! Rytm!  
Harnasie to jedyne dzieło Karola Szymanowskiego oparte na folklorze górali tatrzańskich tak w warstwie muzycznej, jak i widowiskowo-scenicznej; kompozytor nazwał swój balet „folklorystycznym”. Podstawą kształtowania muzyki stała się tu gra między nutami przytoczonymi z ludowego autentyku in crudo, nutami przetworzonymi i nutami stylizowanymi. Po premierze baletu w Pradze, 11 maja 1935 roku, kompozytor zwierzał się w liście do matki, że muzyka Harnasiów jest teatralna i sceniczna oraz niezawodna jako efekt dramatyczny. „Zakopiańska historia”, jaką są Harnasie, wpisana jest w ramy liryczne: zaczyna się od zaintonowanej przez obój nuty Sabałowej, a kończy miłosną pieśnią w dwugłosie tenoru solo i solowych skrzypiec. W muzyce rozgrywa się kolorowy teatr ekstensywnego ruchu – rytmu.  

Małgorzata Janicka-Słysz

 


Alain LEFÈVRE – okrzyknięty idolem (Los Angeles Times), niesamowitym pianistą (Fanfare), fantastycznym artystą (Washington Post), pianistą, który przełamuje schematy (International Piano, Londyn) i który stoi ponad utartymi trendami na scenie międzynarodowej (Classica). Ożywia i propaguje muzykę zapomnianego kompozytora i pianisty André Mathieu, nazywanego „kanadyjskim Mozartem”. Uczestniczył w produkcji filmu o życiu Mathieu pt. L’Enfant prodige (Cudowne dziecko) jako dyrektor artystyczny, pianista I kompozytor.

Płyta z jego wykonaniem IV Koncertu fortepianowego Mathieu od razu znalazła się na szczycie list przebojów w Ameryce i Kanadzie . Utwór opisywany jest przez międzynarodową krytykę jako arcydzieło i skarb narodowy. Mathieu to niejedyny niszowy kompozytor, którego dzieła Lefèvre włączył do swojego repertuaru - od początku swojej kariery pianista był nastawiony na wykonywanie muzyki najnowszej, w tym kompozycji takich autorów jak Alexander Brott, Walter Boudreau, John Corigliano, François Dompierre, Pierre-Max Dubois, Henri Dutilleux, Alain Payette.

Alain Lefèvre jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych wirtuozów Kanady. Rozwija swoją międzynarodową karierę, występując w ponad czterdziestu krajach świata w najbardziej prestiżowych salach koncertowych (Carnegie Hall, Kennedy Center, Royal Albert Hall, Royal Festival Hall, Pleyel, Théatre du Châtelet, Théatre des Champs-Élysées i in.) pod batutą najlepszych dyrygentów, takich jak Matthias Bamert, James Conlon, Charles Dutoit, Christoph Eschenbach, JoAnn Falletta, Lawrence Foster, Bernhard Klee, Kent Nagano, Yannick Nézet-Séguin, Jukka-Pekka Saraste, Vladimir Spivakov czy Long Yu. Koncertował z Philadelphia Orchestra, Detroit Symphony, Houston Symphony, Orchestra of St-Luke’s, Royal Philharmonic, London Mozart Players, orkiestra Komische Oper Berlin, Hamburg Symphony, SWR w Stuttgarcie, Orchestre National de France, Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo, Orkiestrą Filharmonii Malezyjskiej, Orkiestra Symfoniczna w Szanghaju, Orkiestrą Chińskiej Filharmonii, Orkiestra Symfoniczna Guangzhou, Toronto Symphony Orchestra, Montreal Symphony Orchestra, National Arts Centre Orchestra, Orkiestrą Symfoniczną w Salonikach, Athens Camerata (Friends of Music Orchestra),  National Symphony Orchestra of Mexico, Orkiestrą Filharmonii w Buenos Aires  i Wirtuozami Moskiewskimi. Pianista gościł tez na wielu międzynarodowych festiwalach: Festiwalu Cervantino, Festiwalu Muzycznym w Stambule, Festiwalu Epidaurus, Festiwalu w Atenach, Festiwalu Ravinia, SPAC, Wolf Trap, Vermont Mozart Festivals, Lanaudière  Festival i Festiwalu Mostly Mozart.  

Bogata dyskografia pianisty obejmuje ponad 30 pozycji, w tym wiele nagradzanych, wśród nich nagranie z Koncertem Fortepianowym Johna Corigliano (wybrane przez BBC jako wersja reprezentatywna). Magazyn Gramophone w artykule o płycie z dziełami Rachmaninowa i Skriabina, nagranej przez Lefèvre z towarzyszeniem Montreal Symphony Orchestra pod batutą Kenta Nagano, odniósł się do energicznie wykonanego i znakomitego nagrania, będącego ostrą jak brzytwa odpowiedzią na złożone rytmy i szybkie zmiany metrum u Rachmaninowa. Nagrania Lisztowskich transkrypcji dzieł Bacha i Wagnera zostały wybrane jako Wydarzenie Téléramy przez magazyn Télérama, a magazyn Audiophile Autidion określił je jako przełomowe odczytanie Lisztowskiej sztuki transkrypcji, podobne Gouldowskim interpretacjom dzieł Bacha.

Oficer Orderu Kanady, Kawaler Narodowego Orderu Quebecu oraz Orderu Plejady, Alain Lefèvre jest także laureatem nagrody Opus, nagród Felix (ADISQ) oraz prestiżowej nagrody AIB (Londyn, 2010) za „międzynarodową osobowość roku - Radio”, w uznaniu dla prowadzonego przez niego programu radiowego o muzyce klasycznej, emitowanego w każdą niedzielę w Radiu Kanada.


Andrzej LAMPERT – urodził się w Chorzowie, gdzie ukończył wydział wokalny Państwowej Szkoły Muzycznej II st., aby następnie studiować w Akademii Muzycznej w Katowicach (2003-2005) na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Zainteresowania tą dziedziną zaowocowały wygraniem konkursu „Szansa na sukces”, w którym śpiewał również repertuar klasyczny, wieloma występami w TV oraz nagraniem szeregu płyt, m.in. z zespołem PIN.
 W roku 2008 dokonał nagrania, które znalazło się w rozszerzonej wersji albumu Symphony, wspólnie z Sarah Brightman. W tym samym roku Andrzej Lampert ukończył z wyróżnieniem wydział wokalno-aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie (śpiew solowy u Janusza Borowicza).
Od 2011 roku pozostaje pod stałą opieką wokalną prof. Heleny Łazarskiej.
Andrzej Lampert jest laureatem i finalistą wielu konkursów wokalnych: III Konkursu Wokalnego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy (nagroda specjalna), XV Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (II nagroda), XV Imrich Godin International Vocal Competition Iuventus Canti we Vrablach, Słowacja (III nagroda).
W 2013 roku wystąpił w Preisträgerkonzert w ramach Salzburger Festspiele. Dziesiątka nagrodzonych wykonawców wybrana została spośród ponad 1100 uczestników Sommerakademie Mozarteum w Salzburgu. Rok później ponownie został wybrany do dziesiątki najlepszych uczestników Sommerakademie Mozarteum.
Zaangażowany przez Operę na Zamku w Szczecinie, wziął udział w jedynym istniejącym nagraniu opery S. Moniuszki Paria (wydawnictwo DUX).
Zadebiutował w 2010 na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu partią Alfreda w Traviacie G. Verdiego, a w 2013 roku na tej samej scenie wystąpił jako Leński w Eugeniuszu Oneginie P. Czajkowskiego.
W 2012 roku zadebiutował w partii Pinkertona w Madamie Butterfly G. Pucciniego na scenie Opery Krakowskiej, zaś w 2013 w partii Nemorina w Napoju miłosnym G. Donizettiego oraz w partii Barinkaya w Baronie cygańskim. Od września 2013 roku Andrzej Lampert jest solistą Opery Krakowskiej. W 2014 roku zaśpiewał partię Alfreda w produkcji Traviaty G. Verdiego w Operze Narodowej w  Montpellier, we Francji.
W 2014 roku wykonał w Wiedniu partię Ewangelisty w Pasji wg św. Mateusza J.S. Bacha pod dyrekcją prof. Conrada Artmuellera.
W lutym 2015 wystąpił jako Parys w Pieknej Helenie Offenbacha, zaś w marcu 2015 wystąpił w Pasji wg św. Jana J.S. Bacha w Salzburgu.
W kwietniu tego samego roku uczestniczył wraz z NOSPR w Katowicach w nagraniach partii wokalnych do filmu  „Music Love and War”pod dyrekcją Franka Roosa.
We wrześniu 2015 zadebiutował w La Boheme G.Pucciniego jako Rodolfo w Operze Krakowskiej, zaś w grudniu tego samego roku zaśpiewał partię Tamina w Czarodziejskim flecie W. A. Mozarta w operze w Baden w Austrii. W marcu 2016 wystąpił w Traviacie w Operze na Zamku w Szczecinie oraz zadebiutował w Turku we Włoszech G.Rossiniego, zaś w czerwcu tegoż roku w Tannhaeuser R.Wagnera.


Charles OLIVIERI-MUNROE - począwszy od sezonu 2015/2016 Dyrektor Artystyczny i Pierwszy Dyrygent Filharmonii Krakowskiej. Jednocześnie od 2011 roku piastuje stanowisko Pierwszego Dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej Południowej Westfalii. Od 1997 roku Maestro jest także Dyrygentem Honorowym Orkiestry Filharmonii Północnoczeskiej w Teplicach, a od 2005 roku pozostaje dyrygentem gościnnym Orkiestry Festiwalu w Round Top (Teksas).
W poprzednich latach Charles Olivieri-Munroe pełnił funkcję Głównego Dyrygenta podczas Colorado Crested Butte Festival i Dyrektora Artystycznego niemieckiej Inter-Regionales Symfonie Orchester (2008), w latach 2001-2004 był Głównym Dyrygentem Słowackiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej, a w okresie od 1993 do 1995 roku obejmował stanowisko asystenta dyrygenta Karlsbad Symphony Orchestra.

Maestro jest znany ze swojego talentu i charyzmy, międzynarodowa prasa docenia go za nowatorskie interpretacje słowiańskiego repertuaru i za wrażliwość na czystość brzmienia orkiestry. Dyrygent występował na pięciu kontynentach z najlepszymi światowymi zespołami, w tym z Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmonii Czeskiej, Orkiestrą Symfoniczną Montrealu, Berlińską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii w Sankt Petersburgu, Duńską Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Warszawie, Królewską Orkiestrą w Brukseli, orkiestrami symfonicznymi w Budapeszcie, Toronto, Oregonie, Nowym Jorku, Sydney, Amsterdamie, Frankfurcie, Atenach, Istambule, Lizbonie, Tokio, Seulu i Santiago (Chile).
W 2001 roku dyrygent zadebiutował w operze, dyrygując Falstaffem Giuseppe Verdiego na scenie Opery Komicznej w Berlinie. Od tego czasu dyrygował Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta w Mediolanie, Aidą Verdiego w Teatro Fenice w Wenecji na festiwalu Lago di Como, występował też w Praskiej Operze Narodowej i Praskiej Operze Państwowej. W 2010 roku objął kierownictwo muzyczne nad spektaklem Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego, wystawianym przez Warszawską Operę Kameralną. W lutym 2014 roku poprowadził w Teatrze Antonina Dvořáka znakomicie przyjęte przez krytykę wykonanie Genowefy Roberta Schumanna.

Urodzony na Malcie, dorastał w Toronto, gdzie studiował fortepian u znakomitego pedagoga, Borisa Berlina, w Królewskim Konserwatorium Muzycznym i na Uniwersytecie w Toronto. Trzykrotnie został laureatem stypendium rządowego w Ontario, które pozwoliło mu wyjechać na studia dyrygenckie do Akademii Muzycznej im. L. Janáčka w Brnie, gdzie uczył się pod kierunkiem Otakara Trhlika. Pracował również pod okiem Jiri Belohlavka i odbył dwa kursy wakacyjne w L’Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie miał okazję współpracować z takimi profesorami jak Ilia Musin i Yuri Temirkanov. W 1997 roku Charles Olivieri-Munroe odebrał grant w wysokości 20 tysięcy dolarów od Rady Sztuki Kanady. Jego kariera dyrygencka została rozpoczęta przez pasmo zwycięstw w międzynarodowych konkursach, na czele z pierwszą nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Praska Wiosna w 2000 roku, gdzie otrzymał także nagrodę wytwórni Supraphon Records, jak również nagrody Miasta Praga i Czeskiego Radia.

W 2013 roku dyrygent odebrał nagrodę Asian Pacific Brand Foundatuion, której laureatami byli przed nim m. in. Hillary Clinton, Nelson Mandela, Steve Jobs, Michael Schumacher i Mark Zuckerberg.
Charles Olivieri-Munroe nagrywa dla takich wytwórni jak SONY, RCA, Red Seal, NAXOS, SMS Classical i Naïve Records.



 


 

 



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję