KONCERT SYMFONICZNY

Magdalena FILIPCZAK ukończyła z wyróżnieniem studia Master of Music and Performance w Guildhall School of Music and Drama w Londynie w klasie skrzypiec Krzysztofa Śmietany. W tej samej szkole kształciła się także w zakresie śpiewu u Johna Evansa.
Artystka współpracuje z wybitnymi artystami i pedagogami. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich, prowadzonych przez takich muzyków, jak: Glenn Dicterow, Peter Frankl, Miriam Fried, Henk Guittart, Gary Hoffman, Gilbert Kalish, Konstanty Andrzej Kulka, Wiesław Kwaśny, Wolfgang Marschner, Midori, London Mozart Trio, Ferenc Rados, Alexander Rudin, Rohan de Saram, Gerhard Schulz, Mark Steinberg, Tokyo String Quartet, Rita Wagner, Donald Weilerstein, Krzysztof Węgrzyn oraz Wanda Wiłkomirska.
Skrzypaczka jest laureatką IV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Heino Ellera w Estonii, gdzie również otrzymała nagrody specjalne za najlepszą interpretację utworu Bacha i najlepsze wykonanie koncertu w finale. Jest także stypendystką licznych instytucji i fundacji, m.in.: Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Młoda Polska), Musicians’ Benevolent Fund Award (Emily Anderson Prize), Philharmonia Orchestra (Martin Musical Scholarship Fund), The Craxton Memorial Trust, City of London Corporation, Derek Butler Trust, The Wolfson Foundation, English Speaking Union, Fishmongers Company, Solti Foundation, Zetland Foundation.
Magdalena Filipczak koncertowała jako solistka i kameralistka w Europie (m.in. w Wielkiej Brytanii w Wigmore Hall, Barbican Hall, St. Martin in the Fields, St. John's Smith Square; w Holandii, gdzie zagrała recital w Het Concertgebouw Kleine Zaal w Amsterdamie w ramach Holland Music Sessions), Ameryce Południowej, Kanadzie i USA. Była także gościem licznych festiwali muzycznych, takich, jak: BBC Proms, City of London Festival, Ryedale Festival oraz Swaledale Festival w Wielkiej Brytanii; Yellow Barn oraz Norfolk Festival w USA, Edinburgh Fringe Festival w Szkocji, Paxos Chamber Music Festival w Grecji, Lidköping Festival w Szwecji czy Tallinn Chamber Music Festival w Estonii. Z Tallinn Chamber Orchestra odbyła tournée po Brazylii i Argentynie, gdzie pełniła funkcję koncertmistrza gościnnego.
Artystka ma na swoim koncie nagrania dla różnych stacji radiowych, w tym: dla BBC Radio, WFMT Radio Chicago, a także dla radia i stacji telewizyjnych w Polsce, Austrii, Estonii i Kanadzie. Jesienią 2014 roku została wydana płyta solowa artystki Essence of Violin, z utworami kompozytorów polskich i brytyjskich, Saint-Saënsa oraz Piazzolli, o której prestiżowy magazyn The Strad napisał : "(...) Połyskująca...czarująca...niesamowicie wciągająca...atmosferyczna" Julian Haylock, kwiecień 2015.
Od roku 2010 jest jednym dyrektorów artystycznych i założycieli Devonia Concert Series w Londynie i aktualnie pracuje nad przekształceniem jej w Międzynarodowy Festiwal Muzyki Kameralnej. Obok działalności koncertowej, artystka uczy gry na skrzypcach oraz prowadzi zajęcia z zakresu muzyki kameralnej w Trinity Laban Conservatoire of Music And Dance (Junior Department) w Londynie.
W obecnym sezonie artystycznym, artystka wykona serię koncertów podczas Yellow Barn Festival w USA, a także podczas Festiwalu Krzyżowa-Music. Muzyka dla Europy w Polsce.

Georg FRITZSCH od 2003 roku piastuje stanowisko naczelnego dyrektora muzycznego Teatru w Kilonii (stolicy landu Szlezwik-Holsztyn). W latach 2009–2011 pełnił funkcję głównego dyrygenta Tyrolskiej Orkiestry Symfonicznej w Innsbrucku. W zakresie dyrygentury kształcił się w Dreźnie i Lipsku, m.in.: pod kierunkiem wybitnego dyrygenta i pedagoga Heinza Rögnera, który niewątpliwie wywarł ogromny wpływ na jego sylwetkę artystyczną. W 1991 roku artysta otrzymał nagrodę Niemieckiego Forum Dyrygentów w Halle, natomiast dwa lata później został stypendystą Fundacji Herberta von Karajana. W latach 1996–1998 regularnie występował jako dyrygent gościnny Orkiestry Filharmonicznej w Gerze, Orkiestry Filharmonicznej w Suhl oraz Państwowej Orkiestry Filharmonicznej w Halle. W 1998 roku objął funkcję naczelnego dyrektora muzycznego Orkiestry Filharmonicznej Południowej Westfalii i Miasta Hagen, a także dyrygenta Teatru w Hagen. Pełnił tę funkcję do końca sezonu artystycznego 2002/2003.
Georg Fritzsch występował w Szwajcarii, Holandii, Austrii, Czechach, Belgii, Korei, Tajwanie, we Włoszech, w Izraelu, Stanach Zjednoczonych, RPA, Estonii i Turcji. Dyrygował takimi zespołami orkiestrowymi, jak: Staatskapelle Dresden, Dresdener Philharmonie, Niemiecka Orkiestra Symfoniczna w Berlinie, Orkiestra Symfoniczna Radia Berlińskiego, Orkiestry Gürzenich w Kolonii, Orkiestry Symfonicznej w Düsseldorfie, Staatskapelle Weimar, Orkiestry Filharmonicznej w Hamburgu i Orkiestry Symfonicznej w Monachium. Był także zapraszany do wspólnych projektów przez Orkiestrę Symfoniczną Radia w Bazylei, Królewską Orkiestrę Filharmoniczną Flandrii w Antwerpii, Narodową Orkiestrę Symfoniczną Irlandii, Orkiestrę Symfoniczną w Tajpej oraz Narodową Orkiestrę Symfoniczną w Johannesburgu. Dyrygował produkcją opery Don Carlos w Operze w Dublinie, poprowadził orkiestrę podczas festiwalu Woodstock Mozart Festival (USA), wystąpił w Państwowej Operze w Hanowerze, a także w Deutsche Oper am Rhein, gdzie dyrygował produkcją Latającego Holendra Wagnera oraz Don Carlosa Verdiego.
Artysta wielokrotnie był zapraszany jako dyrygent gościnny do udziału w produkcjach dzieł takich, jak: Cyganeria i Madame Butterfly Pucciniego czy Carmen Bizeta, wystawianych w Semperoper w Dreźnie. Ponadto z powodzeniem dyrygował premierowymi wykonaniami utworów kompozytorów współczesnych, takich jak: Christobal Halfter, Siegfried Matthus, Bernd Franke, Marton Illes, Steven Burke, Volker David Kirchner, Rainer Kunad czy Wilhelm Kaiser-Lindemann.

Pomiędzy kwietniem a grudniem 1775 roku w Salzburgu Wolfgang Amadeus Mozart napisał pięć mistrzowskich koncertów skrzypcowych – w tym IV Koncert D-dur KV 218. W zamykającym tę kompozycję Rondzie na uwagę zasługuje fragment nawiązujący do Ballo Strasburghese z Symfonii karnawałowej Carla von Dittersdorfa – kiedy Mozart pisał do ojca o wielkim sukcesie swojego „koncertu strasburskiego” w Augsburgu w 1777 roku, prawdopodobnie miał na myśli właśnie Koncert D-dur.
Blisko półtora wieku później, ujęty gracją utworów Wolfganga niemiecki kompozytor Max Reger skomponował Wariacje i fugę na temat Mozarta. W tej niezwykle interesującej pod względem harmonicznym i kontrapunktycznym kompozycji, temat pochodzący z Sonaty fortepianowej A-dur KV 331 prezentują instrumenty dęte drewniane i smyczkowe, a pochód ośmiu zróżnicowanych wariacji kończy podwójna fuga. Premiera Wariacji i fugi na temat Mozarta odbyła się w 1915 roku w Wiesbaden, później Reger opracował wersję na dwa fortepiany.
Dwie wersje – orkiestrową i fortepianową – mają również Wariacje na temat Haydna Johannesa Brahmsa, po raz pierwszy wykonane pod batutą kompozytora w 1873 roku, w Wiedniu. Cykl ośmiu wariacji Brahmsa, zakończonych uroczystym finałem, został oparty na temacie utworu na instrumenty dęte przypisanego Josephowi Haydnowi – odnaleziona w archiwum wiedeńskiego Towarzystwa Filharmonicznego kompozycja wykorzystywała starą pieśń pielgrzymów, zatytułowaną Chorał św. Antoniego. W połowie XX wieku autorstwo Haydna poddano w wątpliwość, ale nie zmieniło to ani tytułu dzieła Brahmsa, ani faktu, że inicjujący nową jakość ośmioczęściowy cykl ze zmiennymi tempami, tonacjami i rytmami stał się wzorem do naśladowania dla przyszłych pokoleń twórców wariacji.

Dorota Staszkiewicz